دنیای پیری به همراه خصایص و مشکلاتش

دنیای پیری به همراه خصایص و مشکلاتش

دنیای پیری به همراه خصایص و مشکلاتش

 

تغییرات بسیار زیادی که در حوزه صنعت و شهرنشینی ایجاد شده باعث شده در نهادهایی همچون جمله خانواده تغییرات فاحشی نمایان شود .و این امرموجب شده تا حمایت از سالمندان شکل دیگری به خود بگیرد.

 

هم اکنون در فراناز باما باشید تا به دنیای پیری و ویژگی ها ومشخصه هایش نگاهی بیاندازیم

 

سالمندی بعنوان آخرین دوره زندگی انسان پیوسته مورد توجه متفکران علوم انساني و زیست شناسی قرار داشته است.

 

این دوره از زندگی که معمولاً با بالا رفتن سن براي اشخاص مطرح ميشود ، در بسياري موارد مسائلی چون ضعف قوای جسمانی، تنهایی، از کار افتادگی، معلولیت، بیماري و احتمالاً بی سرپرستی و فقر و تنگ دستی را همراه خود دارد. بروز این چنین مسایل براي سالمندان بسته به این که فرد کهنسال در چه جامعه ای و با چه فرهنگی زندگی ميکند ، از نظر کیفی و اندکی با تفاوت های بسياري همراه است و همچنين نحوه پاسخ گویی به این مسایل و نوع راهکار های عرضه شده هم به امکانات موجود در جامعه بستگی پیدا می کند، به طوریکه در کشورهای صنعتی غرب، معمولاً سالخوردگان را در سراهای سالمندان و جدای از خانواده مشاهده می کنیم و در شرق و به ویژه در منطقه های روستايي جامعه ما سالمندان را اغلب همراه با اعضای خانواده و امیخته با آن ها تا لحظات پایان زندگی میتوان مشاهده کرد.

 

بدیهی است با تغييرات حاصل از تغییر اجتماعي و تغيير نهادهای اجتماعي مانند نهاد خانواده، از شکل سنتی به جدید که بسياري از کارکردهای سنتی خود را از دست داده است، در جوامعی مانند کشور ما هم باید انتظار داشت که در آينده شاهد مشکلات خاص اینگونه تحولات از جمله مشکلات مربوط به سالمندان باشیم.

 

بر اساس گزارشات منتشر شده از سازمان ملل تا سال 2080 در حدود 80 درصد از جمعیت سالمند جهان در کشور های در حال توسعه زندگی ميکنند . شناخت نیاز ها و مشکلات این جمعیت و تلاش در جهت مرتفع ساختن آن علاوه بر چتر حمایتی که بر سر سالمندان و خانواده های آنان قرار می دخد، ارزش افزوده چشمگیر هم در اقتصاد بهمراه خواهد داشت.

 

بسياري از زنان سالمند( بین 60 تا 80 سال) بر این باورند که روابط و مناسبات خانوادگي آن ها را درهم ریخته و آن ها را به لحاظ اجتماعي، کنار گذاشته است. پیچیده‌گی زندگی شهري سبب شده تا بسياري از زنان سالمند، ادغام در فضاهای اجتماعي را مشکل و یا حتی غیر عملی ببینند و بیش تر خود را در فضای خانگی محصورسازند و بعضا یک نوع سالمندی مرضی را تجربه ميکنند .

 

*نتایج تحقيقات در خصوص سالمندان کشور در زندگی شهر نشینی مشکلات و نیاز های آنان رابه این صورت عنوان میکند :

1- تنها زندگی ميکنند

2- نداشتن منبع درامد مستقل و ميزان درامد پائین

3- بیماري های جسمی

4- مشکل در انجام فعالیت های روزانه

5- نیاز به حمایت عاطفی وانواع حمایت های اجتماعي

6- عدم آشنایی با فضای امروزی وحاشیه ای شدن( شکل گیری انزوای اجتماعی در بین سالمندان به علت ویژگی های تحمیلی زندگی امروزی)

7- مشکل گذران اوقات فراغت

8- بیهودگی و عدم بهره وری مناسب از عمر و زمان

 

 

*بررسی ابعاد گوناگون سالمندی*

به طور کلی میتوان گفت که سالمندی هنجار از ابعاد گوناگون قابل بررسی است:بعد جسمانی، بعد شناختی، هیجانی و اجتماعي و رفتاری.

 

در اینجا به برخی از مشخصه های جسمی,روانی وشناختی میپردازیم:

 

*ابعاد جسمی

-تغييرات حسی ایجاد شده در دوران سالمندی :

-بينايي:بسياري از اشخاص بزرگ سال ممکن است دید خوب و هنجار داشته باشند ولی در اواخر دهه ی چهارم و ابتدای دهه پنجم زندگی، اشخاص ممکن است با افت بينايي رو به رو شوند.

 

-شنوایی:تقریبا 30 درصد سالمندان، مشکلات شنوایی دارند. امار نشان ميدهد در 25 درصد اشخاص تا 60سالگی و 65 درصد اشخاص تا 80 سالگی کاهش شنوایی روی ميدهد .

 

-چشایی و بویایی:بویایی و چشایی هم تحت‌تأثیر روند سالمندی قرار می گیرند. تعداد کل جوانه های چشایی پس از 80 سالگی کاهش می یابد. برخی اشخاص هم کاهش در حس بویایی را تجربه ميکنند و این امر معمولاً بخاطر وجود مشکلاتی در گیرنده های بویایی است.

 

-لامسه:پوست بدن یک نقش محافظتی اجرا ميکند . تغييرات پوستی مثل، چروک شدن، نازک شدن، خشک شدن و پوسته پوسته شدن پوست در دوران سالمندی، اشخاص را نسبت به درد و اسیب حساس ميکند .

 

-کاهش میزان خواب :

اغلب سالمندان با مشکلات خواب روبرو میشوند . بیخوابی و علایم مربوط به آن، قسمتی از روند پیری به حساب نمی آید و باید به درمان آن پرداخت چرا که در زمان خواب است که بدن آنها ترميم ميشود . خواب سبب ميشود سیستم ایمنی بدن براي مقابله با میکروب ها و عفونت ها تقویت شود. در صورت نداشتن خواب کافی اشخاص مسن ممکن است دچار مشکلات مربوط به خلقو خو و حافظه شوند. بدن به 8 الی 9 ساعت خواب نیاز دارد.

 

-زمین خوردن سالمندان:

سرگیجه، درد مفصل ها، عدم تعادل و بسياري عوامل ديگر در افتادن و زمین خوردن اشخاص سالمند نقش دارند. در ایالات متحده امریکا، هیچ حادثه ای بیش تر از زمین خوردن، منجر به مرگ سالمندان نمی شود. افتادن یکی ازجدی ترین نگرانی های اشخاص مسن به حساب می آید . یکی از مهمترين علل مربوط به زمین افتادن ها، استفاده نامناسب یا بیش از حد از داروها است، به خصوص آن داروهایی که تعادل را تضعیف ميکنند .

 

همچنين در اشخاص مسنی که بیش از 5 یا 6 دارو در روز استفاده ميکنند به دلیل تداخل منفی داروها، گاهی عدم تمرکز، سرگیجه و عدم تعادل دیده شده است. نکته بسیار مهم ديگر موانع موجود در محیط است. نمونه هایی از این عامل وضعیتی، شامل:صندلی ها و توالت هایی که خيلي کوتاه هستند، نبود دستگیره نرده، ناموزون بودن ارتفاع پلکان ها ، فرش کردن نامناسب فرش ها و قالیچه ها، سطوح لیز و لغزنده و کفش های نامطلوب است. متأسفانه، نیمی از اشخاص مسنی که زمین می خورند، هرگز راه رفتن مناسب خود را به دست نمی آورند.

 

-آلزایمز(بیماری روانی):

آلزایمر مرگ تدریجی حافظه است و در افرادی که کهولت سن دارند بیش تر دیده شده است. امار مرکز بین المللی آلزایمر نشان ميدهد که تعداد مبتلایان به آلزایمرتا سال 2050میلادی، به 130میلیون نفر به خصوص در کشورهای در حال گسترش میرسد . فعالیت های مغزی مثل حل کردن جدول یا بازي شطرنج جلوی ابتلا به آلزایمر را نمی گیرد ولی این کارها سبب ميشود از تعداد بیشتری از سلول های مغزی کار کشیده شود در نتيجه ذخیره سلول های فعال بیش تر است. اگر چنين افرادی دچار آلزایمر شوند باتوجه به ذخایر سلولی شان، سرعت علایم و تشدید بیماري را به تأخیر می اندازند. اضافه وزن در میان سالی نه تنها احتمال آلزایمر را افزایش ميدهد ، بلکه باعث آلزایمر زودرس ميشود .

 

آلوئیس آلزهایمرAlois Alzheimer کسی بود که نخستین بار اختلالی را که بعدها به نام او شهرت یافت در سال ۱۹۰۷ شرح داد.بیماری آلزایمر،از دست دادن تدریجی انواع کارکردهای ذهنی عالی است که معمولا به هنگام پیری رخ می دهد. . شروع این بیماری گاهی در پنجاه سالگی است.

 

تقریبا نیمی از افراد مسنی که مبتلا به زوال عقل تشخیص داده شده اند دچار بیماری آلزایمر هستند. شواهد روزافزون حاکی از آن است که بیماری آلزایمر در نسبت کوچکی از افراد، ارثی است. خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر در خویشاوندان درجه یک بیشتر است. میزان بیماران مبتلا به این بیماری در نود سالگی به ۵۰ درصد می رسد در حالی که این میزان در جمعیت کلی با همین دامنه سنی تقریبا ۲۵ درصد است. این بیماری در میان خانم ها بیشتر دیده می شود. زودرس ترین نشانه های بیماری، فراموشی خفیف می باشد. اختلال جهت یابی نیز علامتی زودرس محسوب می‌شود.

 

ممکن است بیماری آلزایمر زود شروع شود ولی عموما به تدریج در پیری آغاز می شود. نشانه های اولیه آن از دست دادن ابتکار عمل، فراموش کاری، ناتوانی در نامیدن، کنش پریشی و گم گشتگی مکانی است. با گذشت زمان، دستگاه عصبی بیماران آلزایمری رو به وخامت بیشتری می گذارد. در بسیاری از بیماران، خواب به شدت آشفته می شود، سرگردانی روی می دهد و رعایت بهداشت و نظافت مشکل آفرین می شود. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است نتوانند ادرار و مدفوع خود را کنترل کنند. رفتارهای دیگر مثل جیغ کشیدن، پرخاشگری، خودداری از خوردن و نوشیدن می توانند آشکار شوند. در راه رفتن و تعادل نیز مشکلاتی ایجاد می شود که به افتادن و مجروح شدن می‌انجامد.

 

با پیشروی بیماری، نارسایی های شدیدتری در تعداد بیشتری از دستگاه ها ظاهر می شوند. بنابراین ظرف مدت چند سال کارکردهای عقلانی و نگهداری به شدت رو به وخامت می گذارند. بیمار سیر نزولی را طی کرده و مرگ ۵ تا ۸ سال پس از بروز اولین علامت روی می‌دهد.

 

در بیماران مبتلا به آلزایمر، آسیب مغزی مشخص شناسایی شده است. خرابی یا بدشکلی نورون ها)پلاک پیری(، نابود شدن سلول ها در تعدادی از مناطق دستگاه عصبی و خرابی نورون ها در بیماران آلزایمر به ویژه در هیپوکامپ شایع است. در حال حاضر معتبرترین فرضیه این است که بیماری آلزایمر با یک یا چند نابهنجاری کروموزومی ایجاد می شود

 

-آرتریت:

آرتریت( آرتریت ) بیماري است که میتواند تمام مفصل ها را دچار کند ولی در اعضای دارای تحمل بار و پر کار مثل زانو، باسن، مچ پا، مچ دست و دست شایع تر است.

 

-پوکی استخوان:

در پوکی استخوان، خطر شکستگی افزایش می یابد. پوکی استخوان از رایج ترین بیماري های زمان سالمندی است. پوکی استخوان یک بیماري خاموش است و نخستین علامتی که میتواند فرد را متوجه کند، شکستگی است.

 

انجام تمرین های ورزشی منظم هم ضرورت دارد؛ شنا رفتن، وزنه زدن، پیاد هروی، دویدن و انجام دیگر ورز شهای استقامتی بطور منظم به فرد کمک ميکند از پوکی استخوان در امان باشد.

 

هنگامی که حرف از تغذیه مناسب زنان و مردان در 50 سالگی به بین مي‌ايد ، احتیاج به دریافت ویتامین C و ویتامین D اهمیت پیدا ميکند . بطور کلی، زنان میان سال و مسن بیش از زنان جوان درمعرض خطر ابتلا به بیمار یهای قلبی وپوکی استخوان قرار دارند، بدین ترتیب اگر به دریافت ویتامین های لازم توجه نکنند، خطر بیشتری متوجه آنها خواهد بود. یکی از ویتامین هایی که اغلب مورد چشم پوشی قرار می گیرد، ویتامین 12B است. ویتامینی که اغلب اشخاص نمی دانند به آن نیاز دارند. با این حال، ویتامین 12B یکی از مهم ترين نیازهای تغذیه خانمهای بالای 50 سال است که میتوانند از طريق استفاده مکمل های ویتامینه دریافت کنند.

 

-عفونت ادراری:

زنان بیش تر از مردان به عفونتهای ادراری مبتلا میشوند . کاهش شدید در سطح استروژن بعد از یائسگی باکتریها را تشویق به رشد در مجرای ادرار ميکند . عفونتهای ادراری امکان دارد موقع استفاده از استخر هم رخ دهد. در مردان پروستات بزرگ شده هم میتواند خروج ادرار را کند کرده و منجر به عفونت ادراری شود. در هر دو گروه زنان و مردان، پیری اعصاب مثانه منجر به تجمع ادرار ميشود و این علت یک محیط ایده‌ال براي رشد باکتر یها ایجاد ميکند . کمردرد ناشی از عفونتهای ادراری میتواند به این مفهوم باشد که عفونت به کلیه ها گسترش یافته است. عفونت ادراری باید با آنتی بیوتیک درمان شود. در صورت عدم درمان و انتشار آن به کلیه ها، عفونتهای بالقوه کشنده در جریان خون رخ ميدهد .

 

-اختلال های پوستی:

با افزایش سن، سلول های بدن پیر ميشود . پوست هم همزمان با تمام سلول ها تغيير و مشکلاتی پیدا ميکند .

-خشکی پوست

-چین و چروک

-کبودی و خون مردگی

-تومورهای پوستی

-عارضه های پوستی ناشی از بیماري زمينه ای:

-بیماري عفونی پوست

-تأخیر در ترميم زخم

 

-پارکینسون:

پارکینسون بیماري نورودژنراتیو است؛ یعنی سلول های مغزی یا بافت مغزی عصبی تخریب میشوند . سالمندان دچار پارکینسون با مشکلات عدیده ای به خصوص در زمينه خوردن غذا و یا نوشیدن مایعات مواجهند.

 دنیای پیری به همراه خصایص و مشکلاتش

 

*ابعاد شناختی

يکي از پيامدهاي دوران سالمندي اختلال در عملکرد شناختي است که مي تواند طيف وسيعي از مشکلات را در سالمندان ايجاد نمايد. تغييرات عملکرد شناختي ممکن است به عنوان يک نشانه زودرس قبل از بروز تظاهرات رفتاري ديده شود در نتيجه با بررسي اين تغييرات و شناسايي زودهنگام سالمندان در معرض خطر مي توان گام مهمي در پيشگيري از نقايص شناختي و ناتواني در اين گروه پرخطر برداشت.

 

-افسردگی

اختلالات شناختی نظیر افسردگی یکی ازمعمولترین مشکلات احساسی و عاطفی است که علتش تضعیف قوای جسمی و ذهنی در دوران سالمندی است

 

پژوهش ها نشان داده است كه اختلالات افسردگي، شناختي و اضطرابي به ترتيب فراوان‌ترين مشكلات شايع رواني در بين سالمندان مي باشند.

 

در اين سن به دنبال كمي روابط اجتماعي، احساس تنهايي ايجاد مي‌شود. احساس تنهايي در سالمندان پديده‌اي گسترده و فراگير است و 25 تا 50 درصد كل جمعيت بالاي 65 سال، آن را تجربه مي‌كنند.

 

عليرغم آنكه شيوع نشانه‌ هاي افسردگي در ميان سالمندان بيشتر از جوانان است، اين اختلال در دوران پيري كمتر تشخيص داده مي‌شود زيرا با زوال عقل و آلزايمر اشتباه گرفته ‌شده يا به اشتباه نشانه پيري تلقي مي‌شود و تنها 10 درصد سالمندان افسرده از درمان هاي روانشناختي بهره مند مي شوند.

 

در مقايسه با جوانان، افسردگي در بين سالمندان بيشتر با نشانه ها و ضعف هاي بدني آشكار مي شود و در بسياري از مواقع همراه يا پس از نقصان هاي جسمي ايجاد شده در دوران سالمندي به وجود مي آيد.

 

ممكن است اين بيماري در پس يك بيماري جسماني پنهان شود، يا امكان دارد سالمندان تمايلي به بيان اينكه احساس افسردگي مي‌كنند نداشته باشند، چون معتقدند افسردگي نشانۀ ضعف است يا فكر مي‌ كنند خود به ‌خود برطرف مي‌شود.

 

بررسي هاي صورت گرفته نشان داده است كه افسردگي در سالمندان ساكن خانه سالمندان به صورت معناداري بيشتر از سالمنداني است كه در خانه هاي خود يا همراه با خانواده زندگي مي كنند.

 

افسردگي سبب تسريع نقصان ‌هاي پيري مي ‌شود لذا تشخيص دقيق، پيشگيري و درمان آن به بسياري از سالمندان كمك مي‌ كند تا بيشتر عمر كنند و فعال ‌تر بمانند.

 

كاهش انرژي و تمركز، مشكلات خواب (به ويژه سحرخيزي و بيدار شدن هاي مكرر در طول خواب)، كاهش يا افزايش اشتها، كاهش وزن و شكايات بدني، اضطراب و بيقراري، زود از كوره در رفتن، كاهش قدرت تصميم گيري و احساس بي ارزشي و يا پوچي، علائم و نشانه‌ هاي شايع اختلالات افسردگي در اين سن است.

 

بنابراين اگر سالمند افسرده اي در اطرافيان و نزديكانتان وجود دارد، رعايت نكات زير مي تواند كمك كننده باشد:

 

– راجع به عواطف و احساسات سالمندان با آنها صحبت كنيد و از گفتن عبارات منفي چون ‘افسردگي، ناسازگاري، ناتواني و…’ اجتناب كنيد چون در آنها مقاومت ايجاد مي كند و ممكن است نخواهند راجع به آن موضوع صحبت كنند.

 

– سالمندان دوست ندارند احساس شرم و سرخوردگي كنند پس به آنان اطمينان دهيد كه قضاوت شان نمي كنيد و تنها هدفتان مراقبت از آنان است.

 

– به آنها كمك كنيد تا درك كنند كه كمك گرفتن انتخاب خود آنان است و شما تا حدي كه بتوانيد كمكشان خواهيد كرد.

 

– توجه داشته باشيد مراقبت از سالمند افسرده به اين معني نيست كه بايد تمام كارهايشان را انجام دهيد زيرا ممكن است در آنها احساس از كارافتادگي و ناتواني ايجاد كند. سعي كنيد مسئوليت هاي زندگي شان را به فعاليت هاي كوچك قابل اجرا تبديل كنيد.

 

– نسبت به مشكلات جسمي ايجاد شده در سالمندان حساس باشيد و تا حد امكان در درمان بيماري ها و پيشگيري از وقوع بيماري ها و مشكلات جديد كوشا باشيد.

 

– نسبت به نشانه هاي افسردگي بي توجه نباشيد و اگر نشانه ها را مشاهده كرديد به روانشناس مراجعه كنيد.

 

س- حتي اگر در مورد سلامتي و افسردگي آنان نگرانيد؛ با آنها بخاطر اين كه تمايلي به ديدار با دكتر يا روانشناس ندارند با تندي برخورد نكنيد. زيرا رفتار تند مي تواند واكنش دفاعي ايجاد كند. در عوض، از دلايل نگراني آنها آگاه شويد و به آنها توضيح دهيد كه چرا كمك گرفتن مي تواند ايده خوبي برايشان باشد.

 

به طور کلی تظاهرات مشکلات روانی در افراد مسن، تفاوتی با افراد جوان تر ندارد، ولی بعضی از اختلالات روان پزشکی در سنین پیری شیوع بیشتری دارند که از آن جمله دمانس و دلیریوم شایع تر هستند. در دوران کهولت اختلال های خلقی و سندرم های پارانوِئید نیز شایع می باشد.از آنجا که شیوع اختلالات روانی و به ویژه دمانس با افزایش سن، افزایش می یابد، افزایش نامناسبی در تقاضا برای مراقبت های روانی سالمندان وجود داشته است و همچنان ادامه دارد.تشخیص افتراقی افسردگی و زوال عقل، یکی از موضوعات عمده سالمندی و اختلالات روانی است. اختلالات شناختی در سالمندی، همراه با درمان افسردگی آن ها بهبود می یابد. اخیرا معلوم شده که در مراحل اولیه زوال عقل، به ویژه در سالمندان باهوش، بیمار نخستین فردی است که به تغییرات شناختی خودش، حساس است. زوال عقل منحصرا نشانه سالمندی است. نوعا میزان شیوع زوال عقل خفیف تا شدید در سالمندان، حدود ۵ درصد برآورد شده است. بیماری آلزایمر که تقریبا ۶۰ درصد تمام موارد زوال عقل را دربرمی گیرد، رایج ترین نوع زوال عقل است.

 

بهترین روش برای تشخیص هر نوع زوال عقل این است که بیمار در طول زمان تحت نظر قرار بگیرد.به طور کلی در طی روند افزایش سن، مغز آدمی دچار برخی تغییرات ساختاری می شود که می توان از این میان به کاهش وزن مغز، کاهش استطاله های عصبی، از دست رفتن انتخابی سلول ها، تشکیل پلاک (مانع) و بروز ایسکمی)کاهش خون رسانی( در نواحی مختلف مغز اشاره نمود. تغییرات روانی حاصل از پیری نیز شامل نقصان عملکرد شعور و حافظه کوتاه مدت می باشند. همچنین شخصیت و طرز تفکر این افراد نیز تغییر می کند)احتیاط، سخت گیری، رهاشدن از قیدوبند محیط اطراف(. مساله مهمی که در میان افراد مسن همیشه باید به آن توجه داشت، عوارض جانبی داروها می باشد. این نوع عوارض در افراد مسن شایع بوده و به همین جهت می بایست به آن ها توجه خاصی مبذول داشت.

داروهایی همچون داروهای پایین آورنده فشار خون، ضدافسردگی، خواب آورها، ضداضطراب، آنتی سایکوتیک ها و داروهای ضدپارکینسون می توانند سبب بروز نشانه های روانی شوند.

 

-دلیریوم یا روان آشفتگی Delirium

یک سندرم روانی عضوی مشخص با شروع حاد و سیر نوسانی اختلال اعمال شناختی، ناشی از آشفتگی وسیع عصبی مغزی است. توانایی – بیمار برای اخذ، پردازش و به خاطرآوردن اطلاعات شدیدا آسیب می بیند.

 

دلیریوم معمولا با شناخته شدن و درمان علت آن، گذرنده و برگشت پذیر است. طول مدت آن نیز کوتاه می باشد. دلیریوم بیشتر در سالمندان و کودکان دیده می شود. به نظر می رسد وجود آسیب مغزی قبلی و سابقه دلیریوم خطر پیدایش این سندرم را بیشتر می کند. هرچند شروع دلیریوم ناگهانی است، اما علایم مقدماتی نظیر بی قراری، اضطراب، ترس یا حساسیت نسبت به نور و صدا ممکن است دیده شود. غالبا توانایی تفکیک رویاها، توهم ها یا خواب و بیداری از بین رفته است. حواس بیمار به آسانی تحت تاثیر محرک های بی ربط پرت می شود. توانایی تفکر منظم کاهش یافته و فرایندهای تفکر غالبا کند، آشفته و به طور کلی غیرانتزاعی است.

 

-دمانس Dementia
با تخریب شدید حافظه، قضاوت، جهت یابی و شناخت مشخص است و همچنین به کاهش شناخت در زمینه ثبات سطح هوشیاری اطلاق می شود.

 

ماهیت مستمر و ثابت تخریب، دمانس را از تغییر هشیاری و نقص های نوسان دار دلیریوم تفکیک می کند. اعمال شناختی که ممکن است در دمانس آسیب ببینند مشتمل اند بر هوش عمومی، یادگیری، حافظه، زبان، مساله گشایی، جهت یابی، ادراک، توجه و تمرکز، قضاوت و توانایی های شخصیت بیمار که تحت تاثیر قرار می گیرد.

 

دمانس اصولا بیماری سالمندان است. در ایالات متحده، میزان شیوع ۵ / ۱ درصدی برای افراد بالای ۶۵ سال است و در افراد بالای ۸۵ سال۱۵ تا ۲۵ درصد افزایش می یابد. در ایالات متحده ۵ درصد افراد بالای ۶۵ سال دمانس شدید و ۱۵ درصد دمانس خفیف دارند. ۲۰ درصد آمریکایی های بالای ۸۰ سال مبتلا به دمانس شدید هستند. شایع ترین نوع دمانس بیماری آلزایمر (Alzheimer’s disease) است و ۵۰ تا ۶۰ درصد کل بیماران مبتلا به دمانس از این نوع هستند.

 

جدیدترین مطالب سایت