روش کاهش استرس کودکان (3)

یک بچه محکم و سرسخت، توانایی های اجتماعی و احساسی در سن خود داشته که می توانند به او در نام گذاری احساساتش و کنترل هیجان های وی، حل مشکلات و گرفتن تصمیمات خوب، کمک کند. خوی و سرشت منحصر به فرد بچه و شخصیت وی با این موضوع در ارتباط است. بعضی از بچه ها  مهارت های اجتماعی و احساسی را خیلی راحت می آموزند و بعضی دیگر به حمایت بیشتری نیاز دارند. بعضی از بچه ها زمان مواجه شدن با مشکلات خیلی زود ناراحت می شوند و استرس می گیرند. محکم بودن به عوامل خارجی هم بستگی دارد. می دانیم که بچه ها زمانیکه حمایت هایی دراطراف آنها از سوی والدین و مدرسه صورت می گیرد، بیشتر محکم تر هستند؛ زمانیکه قادر به کمک گرفتن از دیگران هستند و نشان می دهند که می فهمند به تنهایی نباید هرچیزی را حل کنند و برای هرچیزی پاسخی داشته باشند. اگر بچه ها والدینی دارند که از طریق رفتارهای خودشان در کنار آموزش و تمرین مهارت های اجتماعی و احساسی در شکل گیری محکم بودن آنها نقش دارند، خودشان به راحتی می توانند شخصیت های محکمی داشته باشند. همچنین یادگیری روش کنترل استرس و محکم بودن از سوی والدین هم می تواند بهترین حمایت ممکن از بچه آنها باشد. متخصصان سلامت می توانند نقش مهمی دراین زمینه ایفا کنند. مدرسه به عنوان یک محیط اجتماعی و آموزشی موقعیت های زیادی برای بچه ها به منظور مقابله و یادگیری موثر با استرس های روزانه فراهم می کند. یک شیوه مقابله برنامه ریزی شده می تواند به بچه ها در توسعه مهارت ها کمک کند و به عنوان یک عامل محافظتی عمل کند.
 

شما فکر می کنید محکم بودن چیزی است که به مرور زمان تغییر می کند؟
قطعا. درواقع می توانیم محکم بودن را به عنوان چیزی که همه ما در طول زندگی خود درحال کارکردن روی آن هستیم ببینیم. می توانیم مهارت ها را ببینیم و برای مقابله با چالش های زندگی اعتماد به نفس پیدا کنیم. این موضوع البته در دوران کودکی شروع می شود و الگوهایی که درنظر می گیریم نقشی دراینکه چطور ادامه می دهیم و درآینده با مشکلات روبرو می شویم، ایفا می کنند. ما می بینیم که بچه ها در مدارسی که روی اعتماد به نفس آنها و محکم بودنشان به طور مرتب کار می کنند، اغلب با حمایت خانواده و مدارس همراه می شوند.
 

محکم بودن برای افرادی که با سختی های مداوم روبرو شده اند، در مقایسه با افرادی که با سختی های کمتری روبرو بوده اند، چه معنایی دارد؟
 
وقتی ما امروز در مورد محکم بودن حرف می زنیم، اغلب درباره چالش های روزانه ای که اطراف ما وجود دارند، صحبت می کنیم. همچنین می دانیم که بچه هایی هستند که چالش های معناداری در زندگی تجربه می کنند و دراین گونه موارد، محکم بودن معنای بسیار متفاوت تری پیدا می کند. برای بعضی از بچه ها، به خصوص وقتی که در دوران کودکی مورد غلفت یا سواستفاده های جنسی واقع شده اند ، زندگی نامطمئن تر و تهدید آمیز شده و خواسته های پایه ای بشری آنها ممکن است به راحتی تحقق نیابند. دراین موارد محکم بودن بیشتر می تواند چیزی شبیه به بقا باشد و علایم آن می توانند هر روز به مدرسه رفتن  و توانایی نشستن سرکلاس و تمرکز کردن برای زمانهای کوتاه مدت باشد.
وقتی بچه ها با بحران روبرو می شوند،  محکم بودن در واقع به معنای عبور از شرایطی است که پیشتر تهدیدی برای زندگی آنها محسوب می شده است. ممکن است آنها افراد مهمی را ازدست داده باشند و زندگیشان به اشکال زیادی تغییر کرده باشد. می دانیم که اغلب بچه ها حتی بعد از این رویدادها از پس آنها برمی آیند. اگرچه بعضی از آنها درصورتی که چند ماه بعد از آن رویداد همچنان با مشکل روبرو باشند، به حمایت بیشتری نیاز دارند. این موضوع توانایی بشر را برای محکم بودن و بزرگ شدن به واسطه چالش های بزرگ برجسته می کند. نقش والدین در زندگی بچه ها از این نظر که آنها حمایت و امنیت آنها را تامین می کنند، اهیمت دارد.
 

چطور می توانیم به بچه ها کمک کنیم تا محکم باشند ولی این پیام را هم ارسال کنیم که درخواست کمک کردن در شرایط سخت ایرادی ندارد؟

تمرکز روی مهارت های اجتماعی و احساسی برای محکم شدن بچه ها واقعا مهم است. این ها مهارت هایی هستند که به بچه ها کمک می کنند تا خودشان را بفهمند و طیف گسترده ای از احساسات خود را کنترل کنند و درصورت لزوم درخواست کمک کنند. آموزش این امر به بچه ها که ابراز احساسات، ایرادی ندارد یکی از جنبه های مهم این قضیه بوده و آنها را قادر به ابراز چیزهایی نظیر نگرانی و سرخوردگی می کند. ضمن اینکه کمک کردن به بچه ها برای احساس مسوولیت کردن در قبال واکنش به احساسات خود و افزایش اعتماد به نفس به توانایی های آنها درحل مشکلات کلیدی است. اگر ما بفهمیم که بخشی از محکم بودن به توانایی درخواست و پذیرفتن کمک در زمان نیاز مربوط می شود، قادر خواهیم بود که خیلی از تجربه هایی که داریم، حتی تجربه های بد را عادی کنیم.

گردآوری : فراناز