اگر میدانستید استرس چه بلایی بر سر شما، بدن و روح و روانتان میگذارد تمام تلاشتان را میکردید که با استرس مقابله کنید.
استرس میتواند منجر به مریض شدن افراد در بشتر اعضای بدن ان ها شود، استرس تنها روی مغز تاثیر ندارد بلکه کل بدن را در بر میگیرد. همه ی ما در طول زندگی خود استرس را تجربه میکنیم و ممکن است هر از چند گاهی با ناخوشی ناشی از استرس روبهرو شویم.
استرس روانی یک عامل خطر آفرین شناخته شده برای ابتلا به بیماری قلمداد میشود، اما این عامل چگونه ما را مریض میکند؟ مطالعه اي جدید نتایج جالب دقت اي را دراین زمینه عرضه کرده است.
به گزارش “مدیکال نیوز تودی”، پژوهشگران در دانشگاه ایالتی میشیگان نشان داده اند که چگونه پروتئینی به اسم CRF1 با ارسال سیگنال هایي به بعضی سلول هاي ایمنی به استرس واکنش نشان میدهد. این اقدام سبب میشود تا سلول هاي ایمنی مواد شیمیایی که میتوانند محرک یک بیماری، از جمله آسم، لوپوس، و سندرم روده تحریک پذیر باشند را ترشح کنند.
نتایج این مطالعه در نشریه «Journal of Leukocyte Biology» منتشر شده است. همه ی ما در طول زندگی خود استرس را تجربه میکنیم و ممکن است هر از چند گاهی با ناخوشی ناشی از استرس روبهرو شویم. بنابر نتایج نظرسنجی استرس در ایالات امریکا درسال 2015، 31 درصد بزرگسالان اثر قوی یا بسیار قوی استرس روی سلامت جسمانی خودرا گزارش کردند.
اما چگونه استرس روانی میتواند از نظر جسمانی ما را مریض سازد؟ برای کمک به درک بهتر این شرایط آدام موزر و تیم پژوهشی وی در دانشگاه ایالتی میشیگان به بررسی آثار استرس روی سلول هاي مست «Mast» اقدام کردند.
سلول هاي مست، سلول هاي ایمنی هستند که نقشی کلیدی در بیماری هاي التهابی و آلرژیک، از جمله آسم، سندرم روده تحریک پذیر، آنافیلاکسی، یا واکنش آلرژیک شدید، و لوپوس ایفا میکنند.
در واکنش به آلرژن ها از قبیل گرده، گرد و غبار، یا بادام زمینی سلول هاي مست ماده اي شیمیایی به اسم هیستامین ترشح میکنند، که برای خلاص شدن از این عوامل حساسیتزا ترشح میشوند. این فرآیند شکلگیری علائم آلرژی، از جمله آبریزش چشم ها، آبریزش بینی، و التهاب مسیر هوایی را سبب میشود.
تحقیق هاي پیشین نشان داده بودند که فعالیت سلول هاي مست در واکنش به استرس روانی تشدید میشود، و این شرایط نیز میتواند سبب بیماری شود.اما مکانیزم هاي پایه این واکنش استرسی چه چیزهای هستند؟ این آن چیزی است که موزر و همکارانش نیت محرز کردنش را داشتند.
پژوهشگران در مطالعه خود دو گروه از موش ها را زیر نظر گرفتند که یک گروه دارای گیرنده هاي CRF1 عادی روی سلول هاي مست خود بودند، و گروه دیگر فاقد گیرنده هاي CRF1 بودند. CRF1 که به اسم هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین نیز شناخته میشود، پپتیدی درگیر در واکنش بدن به استرس است.
دراین مطالعه، هردو گروه موش ها در دسترس استرس روانی و استرس آلرژیک قرار گرفتند، شرایطی که در انها سیستم ایمنی بیش از حد فعال میشود. پژوهشگران دریافتند موش هایي با گیرنده هاي CRF1 عادی روی سلول هاي مست خود افزایش در سطوح هیستامین در واکنش به هردو شرایط استرس زا را تجربه میکنند و این به بیماری منجر میشود.
با این وجود، موش هایي که فاقد گیرنده CRF1 بودند، سطوح پایین هیستامین را در واکنش به استرس ترشح کرده، و ناخوشی کمتری را تجربه کردند. ابتلا به بیماری در واکنش به استرس آلرژیک و استرس روانی در موش هایي که فاقد این گیرنده بودند به ترتیب 54 درصد و 63 درصد کمتر بود.
به گفته موزر، این یافته ها نشان میدهند که گیرنده هاي CRF1 نقشی قابل دقت در ابتلا به بعضی بیماری هایي دارند که از عوامل استرسزا ناشی میشوند.
سلول هاي مست در واکنش به موقعیت هاي استرسزایی که بدن ممکن است تجربه کند، به شدت فعال میشوند. زمانی که این رخداد رخ میدهد، CRF1 به این سلول ها میگوید مواد شیمیایی که میتوانند به بیماری هاي التهابی و آلرژیک، مثل سندرم روده تحریک پذیر، آسم، آلرژی هاي خوراکی تهدیدکننده زندگی، و اختلالات خودایمنی مثل لوپوس منجر شوند، ترشح کنند.
در شرایطی که همان گونه باید تحقیق هاي بیشتری دراین زمینه صورت بگیرد، اما تیم پژوهشی دانشگاه میشیگان بر این باورند که یافته هاي اخیر میتواند دری به درمان هاي تازه برای بیماریهاي ناشی از استرس باز کند.