خواص و جایگاه سوره واقعه در قرآن + متن و ترجمه سوره واقعه

خواص و جایگاه سوره واقعه در قرآن + متن و ترجمه سوره واقعه

خواص و جایگاه سوره واقعه در قرآن + متن و ترجمه سوره واقعه

سوره واقعه یکی از سوره های بسیار زیبای قرآن است که در روایات توصیه های فراوانی به خواندن آن شده است. برای این که با این سوره نورانی بیشتر آشنا شوید با ما در وبسایت فرناز همراه باشید.

 

جایگاه سوره واقعه در قرآن

سوره واقعه سوره ۵۶ قرآن است که در جزء ۲۷ آمده است. این سوره در مکه نازل شده و مشتمل بر ۹۶ آیه است. سوره واقعه، چهل و چهارمين سوره ای است که بر پیامبر نازل شده است.

 

وجه تسمیه سوره واقعه

این سوره را به این دلیل «‌واقعه‌» ‌نامیده اند که در اولین آیه آن واژه واقعه‌ (از نام‌‏های قیامت) آمده است.

 

خواص سوره واقعه در روایات

پیامبر اکرم (ص): هر کس این سوره را قرائت نماید نوشته می شود که او از گروه غافلان نیست.

 

پیامبر اکرم (ص): سوره واقعه را به زنانتان یاد دهید زیرا آن سوره بی نیاز کننده است.

 

پیامبر اکرم (ص): اگر سوره واقعه را بنویسند و در خانه بگذارند موجب افزایش خیر و برکت می شود و هر کس به قرائت آن مداومت ورزد، فقر از او برطرف می شود و در آن افزایش حفظ و توفیقات و وسعت در مال وجود دارد.

 

امام باقر (ع): هر کس هر شب پیش از خواب سوره واقعه را قرائت کند در حالی خداوند را دیدار می کند که چهره اش مانند ماه شب چهاردهم می درخشد.

 

امام صادق (ع): هر کس به بهشت و ویژگی های آن مشتاق است سوره واقعه را قرائت کند.

 

امام صادق (ع): هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را بخواند خداوند وی را دوست بدارد و نیز دوستی او را در دل همه مردم اندازد و در طول عمرش در این دنیا بدبختی و تنگدستی نبیند و آسیبی از آسیبهای دنیا به او نرسد و از همدمان امیرالمؤمنین (ع) باشد و این سوره خصوصیتی نسبت به امیرالمؤمنین (ع) دارد که دیگران با وی در آن شریک نیستند.

 

امام صادق (ع): سوره واقعه دارای منافع و بهره های زیادی است که قابل شمارش نیست. از جمله فواید این سوره آن است که اگر برای مرده ای خوانده شود، خداوند او را می آمرزد و اگر برای کسی که در حال احتضار و مرگ است بخواند، مرگ و خروج روحش به اذن خدا آسان می شود.

 

محتوای سوره واقعه

سوره واقعه از جمله سوره هایی است که اخبار و احوال قیامت در آن آمده است. سوره واقعه نخست برخی از حوادث روز قیامت مانند تغییر وضعیت زمین، وقوع زلزله در آن و متلاشی‌شدن کوه‌ها را ذكر می کند و در ادامه مردم را در روز قیامت به سه گروه اصحاب یمین، اصحاب شِمال و سابقون، دسته‌بندی کرده و درباره جایگاه و پاداش ها یا عذاب های هر گروه، سخن می گوید.

 

کتاب تفسیر نمونه محتواى سوره واقعه را در هشت بخش نشان داده است:

آغاز ظهور قيامت و حوادث سخت و وحشتناک هم‌زمان با آن

تقسیم انسان‌ها در آن روز به سه گروه اصحاب اليمين و اصحاب الشِمال و مقربان

جایگاه مقربان و پاداش‌هاى آنها در بهشت

جایگاه اصحاب اليمين و پاداش‌هاى آنها در بهشت

جایگاه اصحاب الِشمال و مجازات‌هاى آنان در دوزخ

دلائل وقوع معاد، از جمله قدرت خداوند و خلقت انسان از نطفه ناچيز

حالت احتضار و انتقال انسان از اين جهان به جهان ديگر

پاداش و كيفر مؤمنان و كافران

 

سوره واقعه را کی بخوانیم؟

سوره واقعه را هر شب بخوانید تا هیچ وقت دچار تنگدستی و گرفتاری نشوید.

سوره واقعه را در هر شب جمعه بخوانید تا خدا شما را دوست بدارد و محبوب همه بشوید.

سوره واقعه را برای کسی که در حال احتضار مرگ است بخوانید تا مرگ و خروج روحش آسان بشود.

سوره واقعه را هنگام زایمان به همراه داشته باشید تا درد زایمان شما کاهش پیدا کند.

 

ختم سوره واقعه

برای برآورده شدن حاجات شرعی و ادای دین

۴۰ شب، هر شب یک بار سوره «واقعه، مزمل، لیل، انشراح» را بخوانید و بعد از تلاوت این سوره ها دعای زیر را قرائت کنید:

«یا رازق السائلین، یا راحم المساکین، یا ولی المؤمنین، یا غیاث المستغیثین، یا ارحم الراحمین، صل علی محمد و آل محمد واکفنی حلالک عن حرامک و بطاعتک عن معصیتک و بفضلک عمّن سواک، یا اله العالمین و صلی الله محمد و آله اجمعین»

 

برای زیاد شدن رزق و روزی و وسعت معیشت

این ختم را از شب شنبه شروع کنید و هر شب ۳ بار سوره واقعه را بخوانید و فقط در شب جمعه ۸ بار بخوانید. این عمل را ۵ هفته ادامه دهید و هر بار قبل از تلاوت این سوره در هر شب این دعا را بخوانید:

«اللهم ارزقنا رزقاً حلالاً طیّباً من غیرک استجب دعوتنا من غیر رد و اعوذ من الفضیحتین الفقر و الدّین و ادفع عنّی هذین بحق الامامین الحسن و الحسین علیهما السلام برحمتک یا ارحم الراحمین»

 

نکته هایی درباره سوره واقعه

این سوره دارای ۳۷۰ کلمه است و تقریبا به اندازه نصف یک حزب قرآن، حجم دارد.

این سوره، نخستین سوره از سوره‏‌های هفتگانه زمانیه است که با کلمه «‌اذا‌» آغاز می‌شود.

پنجاه و ششمین سوره قرآن، واقعه نام دارد كه مكی و دارای 96 آیه است.

از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده: هر كس این سوره را قرائت نماید نوشته می‌شود كه او از گروه غافلان نیست.

این سوره از سوره هایی است كه اخبار قیامت و احوال آن در آن آمده است و از اسباب پیر شدن رسول الله صلی الله علیه و آّله است.

ابن عباس می‌گوید: مردی از رسول خدا پرسید: چرا اینقدر زود پیر شدید؟ در جواب فرمود: سوره‌های هود، واقعه، مرسلات، نبا مرا پیر كرده است.

از امام باقر علیه السلام روایت شده: هر كس هر شب پیش از خواب سوره واقعه را قرائت كند، در حالی خداوند را دیدار می كند كه چهره اش مانند ماه شب چهاردهم می‌درخشد.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر كس به بهشت و ویژگی های آن مشتاق است، سوره واقعه را قرائت كند.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر كس در هر شب جمعه سوره واقعه را بخواند، خداوند وی را دوست بدارد و نیز دوستی او را در دل همه مردم اندازد و در طول عمرش در این دنیا بدبختی و تنگدستی نبیند و آسیبی از آسیب‌های دنیا به او نرسد و از همدمان امیرالمؤمنین علیه السلام باشد و این سوره خصوصیتی نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام دارد كه دیگران با وی در آن شریك نیستند.

 

آثار و بركات سوره واقعه :

 

1) رفع فقر و تنگدستی

هر كس سوره واقعه را هر شب بخواند، هیچ تنگدستی و گرفتاری به او نمی رسد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: سوره واقعه را به زنانتان یاد دهید؛ زیرا آن سوره بی نیاز كننده است.

در داستان جالبی درباره عبدالله بن مسعود آمده است: عبدالله بن مسعود صحابی بزرگوار رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بیمار شد.

خلیفه وقت، عثمان بن عفان، به دیدار او رفت و ناراحتی و نگرانی در چهره او دید. از او پرسید: چرا ناراحتی و آه و ناله می کنی؟

گفت: گناهکارم. پرسید: چه می خواهی؟ گفت: رحمت خداوند را، پرسید: آیا نیاز به پزشک داری؟

گفت: طبیب حقیقی مرا بیمار کرده است.

پرسید: آیا می خواهی کمک مالی به تو بکنم؟

گفت: آن زمان که نیاز داشتم ندادی و اکنون نیازی ندارم.

عثمان گفت: پول می دهم برای دخترانت باشد. ابن مسعود گفت: آنها نیازی ندارند. چون به ایشان گفته ام که همواره سوره واقعه را قرائت نمایند که هیچ گاه نیازمند نخواهند شد.

 

2) ایجاد بركت

پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: اگر سوره واقعه را بنویسند و در خانه بگذارند، موجب افزایش خیر و بركت می شود و هر كس به قرائت آن مداومت ورزد، فقر از او برطرف می‌شود و در آن افزایش حفظ و توفیقات و وسعت در مال وجود دارد.

 

3) محبوبیت

امام صادق علیه السلام فرموده است: هر كس در هر شب جمعه سوره واقعه را قرائت كند، خداوند او را دوست دارد و او را محبوب همه مردم می‌گرداند و هرگز در دنیا ناراحتی، فقر و تنگدستی و آفتی از آفات دنیا به او نخواهد رسید و از همراهان و رفیقان امیرالمؤمنین علیه السلام خواهد بود. و این سوره ویژه امیرالمومنین علی علیه السلام است و هیچ کس در آن شرکت ندارد.

 

4) آسانی مرگ و بخشش اموات

از امام صادق علیه السلام نقل شده است: سوره واقعه دارای منافع و بهره های زیادی است كه قابل شمارش نیست. از جمله فواید این سوره آن است كه اگر برای مرده ای خوانده شود، خداوند او را می آمرزد و اگر برای كسی كه در حال احتضار و مرگ است بخوانند، مرگ و خروج روحش به اذن خدا آسان می شود.

 

5) آسانی زایمان

به همراه داشتن نوشته سوره واقعه موجب آسانی زایمان می شود. پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: اگر سوره واقعه را بنویسند و در خانه بگذارند موجب افزایش خیر و بركت می شود و هر كس به قرائت آن مداومت ورزد، فقر از او برطرف می شود و در آن افزایش حفظ و توفیقات و وسعت در مال وجود دارد.

 

ختم‌های مجرب سوره واقعه :

1) جهت برآورده شدن حاجات شرعی و ادای دین

40 شب، هر شب یك بار سوره «واقعه، مزمل، لیل، انشراح» را بخواند و بعد از تلاوت این سوره ها دعای زیر را بخواند كه بسیار مجرب است:

 

«یا رازق السائلین، یا راحم المساكین، یا ولی المؤمنین، یا غیاث المستغیثین، یا ارحم الراحمین، صل علی محمد و آل محمد واكفنی حلالك عن حرامك و بطاعتك عن معصیتك و بفضلك عمّن سواك، یا اله العالمین و صلی الله محمد و آله اجمعین»

 

2) جهت زیاد شدن رزق و روزی و وسعت معیشت

از شب شنبه شروع كند و هر شب 3 بار بخواند و استثنائاً در شب جمعه 8 بار بخواند و این عمل را 5 هفته اجرا كند و قبل از تلاوت هر بار این سوره این دعا را بخواند: «اللهم ارزقنا رزقاً حلالاً طیّباً من غیرك استجب دعوتنا من غیر رد و اعوذ من الفضیحتین الفقر و الدّین و ادفع عنّی هذین بحق الامامین الحسن و الحسین علیهما السلام برحمتك یا ارحم الراحمین»

 

متن و ترجمه سوره واقعه

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
هنگامي كه واقعه عظيم (قيامت) برپا شود، (۱)
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
هيچكس نمي‏تواند آن را انكار كند. (۲)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿۳﴾
گروهي را پائين مي‏آورد و گروهي را بالا مي‏برد. (۳)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾
اين در هنگامي است كه زمين به شدت به لرزه در مي‏آيد. (۴)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾
و كوهها در هم كوبيده مي‏شود. (۵)
فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾
و به صورت غبار پراكنده در مي‏آيد. (۶)
وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
و شما به سه گروه تقسيم خواهيد شد. (۷)
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۸﴾
نخست «اصحاب ميمنه» هستند، چه اصحاب ميمنه‏ اي ؟ (۸)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
گروه ديگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومي ؟ (۹)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و سومين گروه پيشگامان پيشگام! (۱۰)
أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
آنها مقربانند (۱۱)
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۱۲﴾
در باغهاي پر نعمت بهشت جاي دارند (۱۲)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾
گروه كثيري از امتهاي نخستين هستند (۱۳)
وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿۱۴﴾
و اندكي از امت آخرين! (۱۴)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
آنها (مقربان) بر تختهائي كه صف كشيده و به هم پيوسته است قرار دارند. (۱۵)
مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿۱۶﴾
در حالي كه بر آن تكيه كرده و روبروي يكديگرند. (۱۶)
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
نوجواناني جاوداني (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنها مي‏گردند. (۱۷)
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و كوزه‏ ها و جامهائي از نهرهاي جاري بهشتي (و شراب طهور)! (۱۸)
لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾
اما شرابي كه از آن دردسر نمي‏گيرند و نه مست مي‏شوند. (۱۹)
وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و ميوه‏ هائي از هر نوع كه مايل باشند. (۲۰)
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر نوع كه بخواهند. (۲۱)
وَحُورٌ عِينٌ ﴿۲۲﴾
و همسراني از حورالعين دارند. (۲۲)
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿۲۳﴾
همچون مرواريد در صدف پنهان! (۲۳)
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
اينها پاداشي است در برابر اعمالي كه انجام مي‏دادند. (۲۴)
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿۲۵﴾
در آن باغهاي بهشت نه لغو و بيهوده‏ اي مي‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾
تنها چيزي كه مي‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿۲۷﴾
و اصحاب يمين، چه اصحاب يميني ؟ (۲۷)
فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
آنها در سايه درختان سدر بيخار قرار دارند. (۲۸)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾
و در سايه درخت طلح پربرگ به سر مي‏برند (درختي است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سايه كشيده و گسترده. (۳۰)
وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ﴿۳۱﴾
و در كنار آبشارها. (۳۱)
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿۳۲﴾
و ميوه‏ هاي فراواني. (۳۲)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
كه هرگز قطع و ممنوع نمي‏شود. (۳۳)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
و همسراني گرانقدر. (۳۴)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾
ما آنها را آفرينش نويني بخشيديم. (۳۵)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿۳۶﴾
و همه را بكر قرار داده‏ ايم. (۳۶)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾
همسراني كه به همسرشان عشق مي‏ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند. (۳۷)
لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۳۸﴾
اينها همه براي اصحاب يمين است. (۳۸)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۳۹﴾
كه گروهي از امتهاي نخستينند. (۳۹)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿۴۰﴾
و گروهي از امتهاي آخرين. (۴۰)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالي ؟ (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مي‏شود). (۴۱)
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿۴۲﴾
آنها در ميان بادهاي كشيده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و در سايه دودهاي متراكم و آتش زا! (۴۳)
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿۴۴﴾
سايه‏ اي كه نه خنك است و نه مفيد. (۴۴)
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿۴۵﴾
آنها پيش از اين در عالم دنيا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ﴿۴۶﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و مي‏گفتند: هنگامي كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم آيا برانگيخته خواهيم شد؟ (۴۷)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
يا نياكان نخستين ما؟ (۴۸)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿۴۹﴾
بگو اولين و آخرين، (۴۹)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵۰﴾
همگي در موعد روز معيني جمع مي‏شوند. (۵۰)
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾
سپس شما اي گمراهان تكذيب كننده. (۵۱)
لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾
قطعا از درخت زقوم مي‏خوريد (۵۲)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾
و شكمها را از آن پر مي‏كنيد (۵۳)
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿۵۴﴾
و روي آن از آب سوزان مي‏نوشيد (۵۴)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿۵۵﴾
و همچون شتراني كه مبتلا به بيماري عطش شده‏ اند از آن مي‏آشاميد (۵۵)
هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿۵۶﴾
اين است وسيله پذيرائي از آنها در قيامت! (۵۶)
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
ما شما را آفريديم، چرا كه آفرينش مجدد را تصديق نمي‏كنيد؟ (۵۷)
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
آيا از نطفه‏ اي كه در رحم مي‏ريزيد آگاهيد؟ (۵۸)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
آيا شما آن را (در دوران جنيني) آفرينش پي درپي مي‏دهيد، يا ما آفريدگاريم ؟ (۵۹)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۶۰﴾
ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم و هرگز كسي بر ما پيشي نمي‏گيرد. (۶۰)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
به اين منظور كه گروهي را بجاي گروه ديگري بياوريم و شما را در جهاني كه نمي‏دانيد آفرينش تازه بخشيم. (۶۱)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۶۲﴾
شما عالم نخستين را دانستيد، چگونه متذكر نمي‏شويد (كه جهاني بعد از آن است). (۶۲)
أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
آيا هيچ درباره آنچه كشت مي‏كنيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۳)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
آيا شما آن را مي‏رويانيد، يا ما مي‏رويانيم ؟ (۶۴)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿۶۵﴾
هرگاه بخواهيم آن را تبديل به كاه درهم كوبيده مي‏كنيم به گونه‏ اي كه تعجب كنيد! (۶۵)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
(به گونه‏ اي كه بگوئيد:) به راستي ما زيان كرده‏ ايم. (۶۶)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
بلكه ما به كلي محروميم. (۶۷)
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
آيا به آبي كه مي‏نوشيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۸)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾
آيا شما آن را از ابر نازل مي‏كنيد؟ يا ما نازل مي‏كنيم ؟ (۶۹)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿۷۰﴾
هرگاه بخواهيم اين آب گوارا را، تلخ و شور قرار مي‏دهيم، پس ‍ چرا شكر نمي‏كنيد؟، (۷۰)
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿۷۱﴾
آيا درباره آتشي كه مي‏افروزيد فكر كرده‏ ايد؟ (۷۱)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾
آيا شما درخت آن را آفريده‏ ايد؟ يا ما آفريده‏ ايم ؟ (۷۲)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ﴿۷۳﴾
ما آن را وسيله يادآوري (براي همگان) و وسيله زندگي براي مسافران قرار داده‏ ايم. (۷۳)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۷۴﴾
حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمارر). (۷۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾
سوگند به جايگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿۷۶﴾
و اين سوگندي است بسيار بزرگ اگر بدانيد! (۷۶)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿۷۷﴾
كه آن قرآن كريمي است (۷۷)
فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ﴿۷۸﴾
كه در كتاب محفوظ جاي دارد. (۷۸)
لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾
و جز پاكان نمي‏توانند آن را مس كنند. (۷۹)
تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۸۰﴾
اين چيزي است كه از سوي پروردگار عالميان نازل شده. (۸۰)
أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾
آيا اين سخن را (اين قرآن را با اوصافي كه گفته شد) سست و كوچك مي‏شمريد؟ (۸۱)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾
و به جاي شكر روزيهائي كه به شما داده شده آن را تكذيب مي‏كنيد؟ (۸۲)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾
پس چرا هنگامي كه جان به گلوگاه مي‏رسد (توانائي بازگرداندن آن را نداريد)؟! (۸۳)
وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿۸۴﴾
و شما در اين حال نظاره مي‏كنيد (و كاري از دستتان ساخته نيست). (۸۴)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾
و ما به او نزديكتريم از شما ولي نمي‏بينيد. (۸۵)
فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿۸۶﴾
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمي‏شويد، (۸۶)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۸۷﴾
پس او را بازگردانيد اگر راست مي‏گوئيد. (۸۷)
فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿۸۸﴾
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ ﴿۸۹﴾
در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)
وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۰﴾
و اما اگر از اصحاب يمين باشد، (۹۰)
فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۱﴾
به او گفته مي‏شود: سلام بر تو از سوي دوستانت كه از اصحاب اليمين هستند. (۹۱)
وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ﴿۹۲﴾
اما اگر او از تكذيب كنندگان گمراه باشد، (۹۲)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ ﴿۹۳﴾
با آب جوشان دوزخ از او پذيرائي مي‏شود! (۹۳)
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿۹۴﴾
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ﴿۹۵﴾
اين همان حق و يقين است. (۹۵)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۹۶﴾
حال كه چنين است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)
جدیدترین مطالب سایت