استاتوس های عاشقانه با مضمون “باران”

باران که گرفت

زنده شدی از میان هزار لحظه دلتنگی

و من خیس شدم از عطر بودنت !

پر از رقصیدن گنجشک ها باش

همیشه بر تن گنجشک ها باش

به مردم اعتمادی نیست باران

خودت پیراهن گنجشک ها باش

کشاورز دعای باران خواند و باران آمد

کاش تو را خواسته بود ، کاش تو آمده بودی …

کنار پنجره خاطرات عجیب می چسبد ، چای و باران !

هوا چقدر دیوانه است

تو که نیستی گریه می کند ، همه دچارت شده ایم ، همه !

باران را دوست دارم

چون رفتن بلد نیست ، فقط می آید …

چرا فرار ؟

چرا چتر ؟

تنها آدم های آهنی در باران زنگ می زنند !

بر سرش چتر گرفتم

دیدم او خودش باران است !

زیر چتری که جای یک نفرست تو بایست

من زیر باران در کنارت قانعم …

باران شده ای !

یک لحظه میباری و من یک هفته بیمارم !

بعد از تو

هوای هر دو سوی پنجره بارانی ست !

بارون داره هدر میشه بیا با من قدم بزن

دلم داره پر میزنه واسه تو و قدم زدن

وقتی هوا بارونیه دلم برات تنگ میشه باز

نمیدونی تو این هوا چشات چه خوشرنگ میشه باز

باران کمی آهسته تر

اینجا کسی در خانه نیست

من هستم و تنهایی و دردی که نامش زندگیست !

بعضی وقتها که میان واژه های من جا نمی شوی

شعرِ باران می شوی و زلال می باری از آسمان چشم های من !

تو خیسِ بارانی اما من مثل اتاق زیر شیروانی

پر از خاطره بارانم !