اقدامات ضروری ولازم برای بستری شدن در بیمارستان

اقدامات ضروری ولازم برای بستری شدن در بیمارستان

در خصوص انتخاب نوع زایمان باید گفت که اغلب مادران با ترس از درد زایمان طبیعی به سراغ عمل سزارین می‌روند در حالی که بهترین و بی‌خطرترین روش برای تولد نوزاد، زایمان طبیعی است. مادرانی که تحت جراحی سزارین قرار می‌گیرند تا سالها پس از آن نیز با عوارض جبران ناپذیری مواجه می‌شوند.

 

در نزدیک شدن به زمان زایمان علائمی ‌‌وجود دارد که با استناد بر آن‌ها پزشک و مادر هر کدام می‌توانند متوجه شوند که بعد از سپری شدن 9 ماه بارداری، ممکن است هر لحظه نوزاد متولد شود.
زایمان طبیعی – که مطمئناً بهترین نوع زایمان است- طی سه مرحله اصلی انجام می‌شود. پیروی از توصیه‌ها و اجرای دستورات پزشک و ماما در هر کدام از این مراحل می‌تواند مادر باردار را به سمت یک زایمان موفق و بی‌دردسر هدایت کند.
پزشک متخصص زنان و زایمان و یا هیچ شخص دیگری نمی‌تواند زمان دقیق زایمان یک خانم باردار را از قبل مشخص کند؛ بدین معنا که به نسبت هر 100 کودک، تنها 5 کودک زمان دقیق تولدشان از قبل تعیین شده است و به طور حتمی ‌‌در همان زمان متولد می‌شوند؛ البته در نزدیک شدن به زمان زایمان علائمی ‌‌وجود دارد که با استناد بر آن‌ها پزشک و مادر هر کدام می‌توانند متوجه شوند که بعد از سپری شدن 9 ماه بارداری، ممکن است هر لحظه نوزاد متولد شود.

1) در طول مدت بارداری، یک خانم ممکن است به دفعات در رحم خود انقباضاتی را به صورت لحظه‌ای احساس کند که پس از مدت کوتاهی کاملاً از بین می‌رود؛ البته با نزدیک شدن به زمان زایمان، شدت این نوع انقباضات رحمی‌‌افزایش می‌یابد و هر 15 تا 20 دقیقه فرد را دچار می‌کند. با تشدید این انقباضات درد علاوه بر قسمت شکم در نواحی پایین تر از کمر نیز ایجاد می‌گردد.

2) یک خانم باردار در نزدیکی و یا در زمان زایمان با لکه بینی مواجه می‌شود که جای هیچگونه نگرانی نیست؛ چرا که امری طبیعی تلقی می‌شود.

3) محافظت کودک در 9 بارداری بر عهده کيسه آمنيوتيک (كيسه آب) بوده و از وارد شدن هرگونه ضربه احتمالی به شکم مادر که سلامت جنین را تهدید کند، جلوگیری می‌کند. یکی از علائم نزدیکی زایمان مادر در واقع پارگی کیسه آب و بیرون زدن مایع از درون آن است که در این صورت باید هرچه زودتر برای زایمان به بیمارستان مراجعه کرد.

در خصوص انتخاب نوع زایمان باید گفت که اغلب مادران با ترس از درد زایمان طبیعی به سراغ عمل سزارین می‌روند در حالی که بهترین و بی‌خطرترین روش برای تولد نوزاد، زایمان طبیعی است. مادرانی که تحت جراحی سزارین قرار می‌گیرند تا سالها پس از آن نیز با عوارض جبران ناپذیری مواجه می‌شوند.

اقدامات لازم در بیمارستان:

* در ابتدا پزشک و یا ماما پس از انجام معاینات لازم، خانم باردار را به بخش زایمان بیمارستان انتقال می‌دهند.

* لباس راحت بیمارستانی به خانم باردار داده می‌شود تا بیشتر احساس آرامش کند.

* ماما اقداماتی از قبیل: گرفتن فشارخون و نبض، بررسی وضعیت جسمی، تجویز آزمایشات لازم، معاینه شکم و گوش دادن به صدای ضربان قلب نوزاد را انجام می‌دهد و در نهایت بر طبق نتایج به دست آمده زمان زایمان را به طور تقریبی مشخص می‌کند؛ البته در مابین انقباضات رحمی‌‌نیز معاینات اولیه بر روی مادر انجام می‌گیرد تا بدین طریق مشخص شود تا چه میزان گردن رحم باز شده است و در هر زمان که تا 3 سانتی‌متر باز شود، آنگاه می‌توان گفت مادر به زمان زایمان نزدیک شده است.
با به دست آمدن زمان نسبی زایمان حمام رفتن ممانعتی ندارد. خانم باردار با توجه به استرس‌های فراوانی که در زمان بستری شدن در بیمارستان دارد باید تنها به تولد فرزند دلبندش و واژه مقدس مادر فکر کند؛ چرا که بعد از 9 ماه سختی و مراقبت‌های ویژه حالا همه چشم انتظار نوزادی شیرین و زیبا هستند و در همان موقع است که مادر تمام سختی‌ها و محدودیت‌های دوران بارداریش را فراموش می‌کند.

زایمان طبیعی:

“مدت زمان یک زايمان طبيعي”:

شاید این سوال برای اغلب خانم‌های باردار که زایمان طبیعی را برای تولد فرزندشان انتخاب کردند، پیش بیاید که در جواب باید گفت که معمولاً نسبت اولین زایمان به زایمان‌های بعدی بسیار زیاد و طولانی است.

1) در طي مرحله اول زايمان دهانه رحم باز مي شود تا نوزاد بتواند از آن عبور کند. مرحله اول براي اولين زايمان 10 تا 12 ساعت به طول مي انجامد.
2) به طور تقریبی 1 ساعت برای به اتمام رساندن مرحله دوم کافی است و نوزاد متولد می‌شود.
3) خارج کردن جفت از رحم در مرحله سوم انجام می‌گردد.

 

مرحله اول:
به دلیل این که عرض سر جنين در حدود 9.5 سانتي متر می‌باشد؛ بنابراین اگر دهانه رحم به اندازه 10 سانتي‌متر هم باز شود، برای به دنیا آوردن نوزاد کافی است. زمان انجام این مرحله بسیار طولانی و همراه با درد زیاد است که در این شرایط به مادران توصیه می‌شود آرامش خود را تا حد امکان حفظ کنند تا نوزادی سالم به دنیا آید.
اين مرحله طولاني است به طوري که شما تصور مي‌کنيد انگار دنيا در همين مرحله متوقف شده و زمان اصلاً سپري نمي‌شود، از طرفي به خاطر عوامل متنوعي از جمله انقباضات شديد و پشت سر هم، درد زيادي را بايد تحمل کنيد؛ پس لازم است که آرامش و خونسردي خود را حفظ كنيد، اين آرامش موفقيت شما را براي يک زايمان خوب و طبيعي تضمين مي‌کند.
سعي کنيد آرام باشيد و با نگراني و ناآرامي، استرس بيشتري را به بدنتان تحميل نکنيد. در اين زمان بيشتر از هميشه به همسرتان يا هر کسي که همراهتان است، نياز داريد و در صورتي كه قوانين آن بيمارستان اجازه دهد، مي توانيد شخص همراهتان را در كنار خود داشته باشيد.
وقتي انقباضات شروع مي‌شوند به آرامي به جلو خم شويد. بالشي را براي تکيه پشت صندلي خود قرار دهيد و اگر مي‌خواهيد دراز بکشيد. بهتر است که به پهلو بخوابيد نه به پشت و نفس‌هاي عميق بكشيد. اواخر مرحله اول کارتان کمي سخت‌تر مي شود و شما بايد قوي‌تر باشيد.
انقباضات با سرعت و شدت زيادي به سراغتان مي‌آيند به طوري که تقريباً بين آن‌ها هيچ زماني براي استراحت پيدا نمي‌کنيد. در اين زمان ممکن است کلافه و عصبي شويد، کنترل خود را از دست بدهيد، مضطرب و ناآرام باشيد و بر سر ديگران فرياد بکشيد. حتي احتمال دارد به طور موقت هوش و حواستان را از دست بدهيد و بيهوش شويد.
در هر حال انگيزه فشار آوردن يا به اصطلاح عوام زور زدن در شما قوي مي‌شود ولي بايد به ياد داشته باشيد که اگر بي‌موقع زور بزنيد ممکن است براي شما و يا بچه ضرر داشته باشد؛ بنابراين به محض اينکه احساس زور زدن يا فشار به شما دست داد بلافاصله به ماما يا پزشکتان بگوييد تا او با معاينه دهانه رحم به شما بگويد که اجازه زور زدن داريد يا نه!
در ضمن در طول انقباض بايد تنفس عميق داشته باشيد و سعی کنيد راحت باشيد. در تمام اين مدت پزشک مواظب شما و کودکتان است و مرتب سلامتي هر دوي شما را چک مي‌کند. انقباضات مانع خون‌رساني به جفت مي‌شوند و اگر زايمان طولاني شود ممکن است کودک را دچار مشکلاتي مثل مشکلات تنفسي کند و يا خون‌رساني به قلب کودک را تحت تاثير قرار دهد؛ بنابراين از وظايف پزشک يا تيم کمکي، اين است که در طول زايمان، وضعيت قلب بچه را در کنترل داشته باشد. کوچکترين تغيير در ضربان قلب کودک، يك هشدار است براي پزشک تا هرچه زودتر زايمان را به پايان برساند.

 

مرحله دوم:
در اين مرحله دهانه رحم کاملاً باز مي‌شود. اينجاست که کم‌کم مرحله فعال و هيجان‌انگيز زايمان آغاز مي‌شود. در اين مرحله انقباضات قوي‌تري به سراغتان مي‌آيد. با اين همه چون شما به شرايط عادت کرده‌ايد به بدي مرحله قبل احساس نمي‌شوند.
انتهاي اين مرحله براي شما معلوم است، به دنيا آوردن يک کودک دوست‌داشتني. همين انگيزه که ديگر چيزي به ثمردادن تلاش و پايان مبارزه سخت و دردناک شما نمانده، قدرت دوباره‌اي به شما مي‌دهد تا براي تسريع روند زايمان تلاش کنيد و به مبارزه خود ادامه دهيد.
با شروع هر انقباض يکي دو نفس عميق بکشيد و با افزايش شدت انقباض شما هم با شدت بيشتري فشار بياوريد و زور بزنيد ولي به خاطر داشته باشيد که يک فشار ثابت و طولاني مدت به مراتب موثرتر از چند فشار ناگهاني ولي کوتاه است. نگران نباشيد.
در آن شرايط، حس خاصي به سراغتان مي‌آيد که شما را مجبور به فشار آوردن در زمان مناسب مي‌کند. نکته‌اي که بايد به آن توجه کنيد اين است که در تمام طول زايمان نبايد از راهنمايي‌هاي پزشک يا ماماي خود غافل شويد. اجراي دقيق دستوراتي که او مي‌دهد شما را در گذراندن مراحل يک زايمان راحت و اصولي کمک مي‌کند. گاهي اوقات بي‌توجهي به حرف‌هاي او ممکن است خطرات و عوارض جبران‌ناپذيري به وجود آورد.
فشار آوردن کار سخت و دردناکي است ولي مطمئن باشيد آسيبي به شما نمي‌رساند؛ ديواره‌هاي واژن يا مهبل چين خورده اند وحالت کشساني دارند و با عبور بچه به آساني کشيده و باز مي شوند. اگر شما اين واقعيت را ندانيد و از فشار آوردن بترسيد، بيشتر به خودتان آسيب مي‌زنيد. البته بعضي اوقات ممکن است پوست اطراف دهانه واژن کمي پاره شود، که پس از تولد اين برش با بي‌حسي موضعي بخيه مي شود.
اگر هنگام زايمان به حالت مستقيم و ايستاده باشيد، درست در جهت نيروي جاذبه زمين قرار گرفته ايد و همين به تسهيل زايمان شما کمک مي‌کند ولي بعضي از بانوان در وضعيت نيمه نشسته که کمي مستقيم‌تر است قرار مي‌گيرند، به تعداد زيادي بالش تکيه مي‌دهند و اين را بهترين حالت مي‌دانند. چون در اين شرايط وقتي انقباض شروع مي‌شود شما مي‌توانيد کمي به جلو خم شويد، زانوهايتان را بغل کنيد و فشار بياوريد و مابين انقباضات روي بالش‌ها دراز بکشيد و استراحت کنيد.
چمباتمه، وضعيت خوبي است که مي توانيد به شکمتان فشار بياوريد ولي اگر به آن عادت نداريد، حالت ايستاده روي زانوها يا وضعيت چهار دست و پا خيلي راحت‌تر است. به هر حال در هر بيمارستاني روش خاصي اجرا مي‌شود و معمولاً بايد تابع آن باشيد.
با هر انقباض سر بچه بيشتر به جلو مي‌آيد. تا زماني که با فشار بعدي سر کودک از دهانه واژن براي اولين بار ديده شود يکي دو ثانيه بعد احساس سوزشي موقع خروج سر و کشيده شدن دهانه زايمان در شما ايجاد مي‌شود. در اين شرايط ماما از شما مي‌خواهد که فشار نياوريد. چون اگر سر با سرعت زياد و فشار زياد به بيرون رانده شود، پوست سر پاره مي‌شود. بنابراين راحت باشيد و درست مثل اوايل اين مرحله نفس‌هاي تندتند بکشيد.
 بقيه کار را به ماما بسپاريد. او سعي مي‌کند نوزاد را نگه دارد و به آرامي بيرون بياورد. با يکي دو انقباض بعدي بدن بچه هم خارج مي‌شود. ماما راه هوايي نوزاد را چک مي‌کند و مطمئن مي‌شود که او به طور طبيعي تنفس مي‌کند يا نه. شما مي توانيد بعد از اينکه بند ناف کودکتان بريده شد، در آغوشش بگيريد و اجازه دهيد نوزاد فوراً مکيدن را آغاز کند.

 

مرحله سوم:
در اين مرحله، جفت از بدن شما دفع مي شود. به محض اين که نوزاد متولد شد، آمپولي به شما تزريق مي‌شود که رحم را وادار به انقباض شديد مي کند و بلافاصله جفت از رحم خارج مي شود. ماما به آرامي بند ناف متصل به جفت را مي کشد تا به جدا شدن جفت کمک کند. درد زايمان هميشه يکي از بزرگ‌ترين نگراني‌هاي خانم‌هاي باردار است. افکار غلط و اطلاعات نادرست هم به اين نگراني دامن مي زند.

 

گردآوری : فراناز

جدیدترین مطالب سایت