در این مطلب از سایت فراناز با روش و سبک های وحشتناک اعدام در طول تاریخ بشریت آشنا می شوید. با فراناز همراه باشید.
از همان ابتدای تاریخ، انسان به دنبال اختراع نوعی شکنجه یا مرگ از طریق شکنجه، برای مجازات گناهکاران بوده است. در این جا فهرستی از خشن ترین و دردناک ترین راه های اعدام، از نصف کردن با اره گرفته تا سوزاندن و تکه تکه کردن آورده شده است.
یک روش ساده و رایج در تاریخ که تقریباً در همه جا مورد استفاده قرار می گرفته است. به گزارش سایت فرا ناز در این روش اگر زندانی اعدامی به تنهایی اعدام می شد، چاره ای جز تحمل سوختن بدنش را نداشت. اگر شانس با قربانی یار می بود، او را همراه با چند تن دیگر می سوزاندند که در این حالت، به احتمال زیاد قربانیان در همان ابتدای کار به علت استشمام گاز مونوکسید کربن حاصل از مقادیر زیاد چوب، بیهوش می شدند.
این روش بیشتر در کشورهای اروپایی در قرون وسطی مورد استفاده قرار می گرفت. در این روش دست و پای قربانی به پره های یک چرخ بزرگ چوبی (معمولاً چرخ یک ارابه) بسته می شد. سپس هم زمان با چرخاندن چرخ، جلاد با استفاده از یک چکش آهنی بزرگ استخوان های بدن قربانی در هم می شکست. بعد پایان کار، قربانی به حال خود رها می شد تا بمیرد. معمولاً 2 تا 3 روز طول می کشید تا قربانی بر اثر کم آبی جانش را از دست بدهد. گاهی نیز برای تسریع فرآیند، قربانی به همراه چرخ واگن مانند یک پرچم به اهتزاز درمی آمد تا زنده زنده خوراک پرنده ها شود.
این روش هم تا حدودی شبیه به سوزاندن است؛ با این تفاوت که شانس بیهوش شدن بر اثر دود و گاز مونوکسید، از فرد گرفته می شود. در این روش فرد محکوم روی زغال داغ، زنده زنده کباب می شد.
همان طور که از نام این روش پیداست، فرد مفلوک باید نظاره گر کنده شدن پوست بدن خود می بود. قربانی معمولاً به علت عفونت، شوک یا از دست دادن خون، در بهترین حالت پس از چند ساعت، و در بدترین حالت پس از چند روز، جان خود را از دست می داد.
این روش در آسیا شرقی و با الهام از طبیعت و بهره گیری از سرعت رشد بی نظیر درخت بامبو (که می تواند تا 30 سانتی متر در روز رشد کند)، انجام می گرفته است! در این شیوه قربانی روی تعدادی بامبوی تیز و آماد شده قرار می گرفت. به این صورت درخت بامبو به آرامی در داخل بدن فرد فرو رفته و شروع به رشد می کرد. به علاوه برای جلوگیری از مرگ زود هنگام، به قربانی غذا و آب داده می شده است.
در این روش که همچنین به پنجه گربه نیز شهرت دارد، پوست قربانی توسط پنجه های آهنین و تیز مخصوصی خراشیده می شد. پس از اتمام کار او را به حال خود رها می کردند. قربانی نهایتاً به علت عفونت ناشی از همین زخم ها، جانش را از دست می داد.
اگر به ادبیات فارسی علاقه داشته باشید، حتماً با این روش آشنا هستید (ضحاک، جمشید را با اره به دو نیم می کند). به طور کلی در این روش، بدن مجازات شونده مانند یک کنده درخت، از سر تا پایین اره شده و نصف می شد. این روش یک نسخه دردناک تر و کندتر هم دارد که در آن قربانی را به صورت بر عکس آویزان می کنند تا جریان خون به اندازه کافی به مغز برسد و قربانی مدت بیشتری هشیاری اش را حفظ کند. در این نسخه اره کردن از وسط پاها شروع می شود.
یک روش اعدام چینی دیگر که در آن بخش هایی از بدن قربانی با دقت و ظرافت بسیار، به آرامی و در طی یک فرآیند طولانی، قطعه به قطعه بریده می شد. ضمن این که اصل مهم شکنجه، یعنی زنده و هشیار نگاه داشتن قربانی نیز در این روش به خوبی انجام می گرفت.
منشأ و مکان استفاده از این روش به درستی مشخص نیست، ولی گفته می شود که به گزارش فراناز وایکینگ ها برای ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان از این روش استفاده می کرده اند. در این روش، قربانی بر روی شکم خوابانده می شده است. ابتدا پوست و گوشت کمر برداشته شده تا ستون فقرات به درستی دیده شود. سپس دنده ها از ستون فقرات جدا شده، شکسته و به خارج برگردانده می شدند تا ظاهری شبیه به بالهای یک عقاب پیدا کنند. در انتها، جلاد اثر هنری خود را با بیرون کشیدن ریه های قربانی از پشت کمر، تکمیل می کرد.
این روش عمدتاً در ایتالیا مورد استفاده قرار می گرفت. مراسم اعدام با قرار دادن فرد در یک مجسمه تو خالی برنجی و به شکل یک گاو بزرگ آغاز می شد. پس از آن در زیر شکم این گاو آتشی برپا شده و قربانی به آرامی در داخل آن پخته می شد. انعکاس فریاد های قربانی در داخل مجسمه، صدایی همانند صدای گاو تولید می کرد.
یک روش خلاقانه، ترکیبی و وحشیانه در انگلستان! به گزارش سایت فراناز در این روش ابتدا قربانی توسط اسب بر روی زمین کشیده شده و به جایگاه اعدام برده می شد. سپس او را به دار آویخته ولی پیش از آن که بمیرد، از دار پایین می آوردند. مرحله بعدی شامل بیرون کشیدن دل و روده فرد بخت برگشته بود. اگر قربانی هنوز زنده می بود، دست و پای او را در چهار جهت مختلف با طناب به 4 اسب بسته و می کشیدند تا به 5 قسمت (دستها، پاها و باقی بدن) تقسیم شود. این 5 قسمت در بخش های مختلف شهر به نمایش گذاشته می شود تا درس عبرتی برای دیگران باشد. اگر فیلم شجاع دل (Brave heart) را دیده باشید، این شیوه اعدام را در سکانس انتهایی فیلم (جایی که ویلیام والاس توسط دولت وقت انگلیسی اعدام می شود) مشاهده کرده اید!
گفته می شود این روش در ایران باستان برای مجازات گناهکاران مورد استفاده قرار می گرفته است ولی صحت این گفته به درستی مشخص نیست. در این روش قربانی در داخل یک قایق گذاشته می شود. سپس او را به همراه قایق در مرداب رها کرده تا بمیرد. کلیت روش اعدام همین است. اگر فکر می کنید این روش اعدام به اندازه کافی چندش آور نیست، باید این نکته را هم اضافه کنیم که بدن کاملا برهنه قربانی پیش از قرار داده شدن در قایق به شیر و عسل آغشته می شده است. یعنی پس از گذشت چند دقیقه در مرداب، هزاران حشرات به او حمله کرده و شروع به زاد و ولد در بدن او می کردند. البته کار به اینجا ختم نمی شود. مجریان حکم هر روز به اعدامی سر زده و به او شیر و عسل می دادند که هم جهت اطمینان از عدم مرگ بر اثر گرسنگی و بی آبی بوده است و هم جهت جذب حشرات بیشتر! این کار تا آن جا ادامه پیدا می کرد که کرم ها و حشرات کاملا بدن او را پر کرده باشند. متأسفانه این روش جزو طولانی ترین اعدام ها محسوب می شود که حتی ممکن بود تا 2 هفته نیز به طول بینجامد.