درخت باش…

درخت باش… اشعار عرفان نظرآهاری

درختان رهروانی خاموشند.سلوکشان در سکوت رفتن است…

میروند و میدوند و کسی صدای پایشان را نمیشنود…

بی هیایو رسیدن،رمز جوانمردی است…

تابستان که میشود،میوه ها که میرسند،تازه باخبر میشویم که این درخت همه ی چهارفصل پابه پای ما ایستاده بود…

نا ایستاده بود که او همه ی سرد و سخت زمستان را لخت و عور و بی برگ و بار دویده بود و این میوه نتیجه آنهمه در نهان دویدن است…

درخت باش،از راه پنهان برو،در نهان دویدن را بیاموز،به تابستانت که رسیدی میوه هایت خبر از راز نهانت خواهند داد…

#عرفان-نظرآهاری