مطالب ترسناک وجالب درباره خون آشام،جن و غول تکشاخ

در این نوشته از پورتال فراناز مطالب ترسناک و جالب درباره خون آشام، جن و غول تک شاخ را گردآوری کرده ایم. با خواندن مطالب متفاوت فراناز نهایت لذت تجربه کنید.

در این مطلب با سه گروه عجیب و ترسناک که منشاء داستان های جذابی در همه دنیا هستند، آشنا می شوید.

خون آشام (Vampire)

شاید بیشتر ما تصور می کنیم که داستان خون آشام ها با کتاب «برام استوکر» و شخصیت معروف آن «ولاد تپش» یا «کنت دراکولا» آغاز می شود، اما این گونه نیست. خون آشامی یا خون خوری به منظور به دست آوردن قدرت های ماورایی یا حفظ جوانی همیشگی ریشه هایی بسیار کهن و اسطوره ای دارد. خون نشانه زندگی و تکامل است و در نمادشناسی با گرما و آتش و خورشید ارتباط مستقیم و نزدیک دارد. کلدانی ها معتقد بودند که از مخلوط خون خداوند و خاک است که موجودات به وجود آمدند.

خون عامل وراثت و انتقال صفات و ویژگی های یک خانواده و یک قبیله و یک نسل و یک نژاد است. اصرار در حفظ پاکی و اصالت خون به ویژه در خاندان های پادشاهی در شرق و غرب جهان وجود داشته و دارد. ازدواج های درون قبیله ای یا خانوادگی برای جلوگیری از آلوده نشدن خون اصیل و پاک یک قوم یا نژاد هنوز هم در برخی اقوام و قبایل ساکن در هند، عربستان، میان رودان، آفریقا و حتی در ایران دیده می شود.

آیین هایی مانند قربانی کردن، ریختن خون برای جلوگیری از چشم زخم، قسم خوردن به خون، خوردن جگر و خون حیوانی خاص برای کسب قدرت و بسیار آداب و آیین های گاه رعب آور و ترسناک که مجال بررسی آنها در اینجا نیست هنوز هم با کمال تعجب و ناباوری همانند دوران باستان، در برخی نقاط جهان جریان دارد.

افسانه ها و شخصیت هایی مانند لاماستو یا لاماشتو که اسطوره های آشوری است و نمونه بارز یک خون آشام یا داستان «لیلیت و لیلو» که از ایزدان مهم بین النهرین هستند و بعدها در داستان های یهودی شکل و صورت دیگری به خود می گیرند یا هیولاهای خون آشامی مانند «راکشاسا» و «وتالا» در ادبیات فولکلور هندوستان و همچنین افسانه هایی مانند داستان «آل» در ایران که شخصیتی شبیه به همان «لاماستوی» آشوری دارد و بسیار شخصیت های افسانه ای که در نقاط گوناگون مشرق زمین و سرزمین ما از دیرباز وجود داشته اند، شاید به نوعی الهام بخش داستان نویسانی همچون برام استوکر قرار گرفته اند تا شخصیت کنت دراکولا را با استفاده از شخصیت واقعی «ولاد تپش» به وجود آورد.

با این همه داستان به همین جا ختم نمی شود، زیرا نویسنده و محققی فرانسوی به نام «ژان مارجینی» (Jean Marginy) که تخصص اصلی اش در زمینه خون آشام ها در فرهنگ عامه است، ادعا کرده اولین نشانه های باستانی مربوط به خون آشامی یعنی دقیقا مکیدن خون یک انسان توسط یک انسان دیگر در ایران باستان وجود داشته است. او می نویسد که روی یک کوزه سفالی باستانی که در ایران به دست آمده نقشی وجود دارد که شخصی را به طور کاملا آشکار نشان می دهد که مشغول مکیدن خون قربانی خود است.

متاسفانه او در مورد اینکه این کوزه سفالی در حال حاضر در کجا نگهداری می شود یا از کدام ناحیه و منطقه در ایران به دست آمده، سکوت کرده، تلاش های ما هم برای یافتن این کوزه و تماس با نویسنده مزبور تاکنون نتیجه ای نداده است. به همین دلیل تا پیداشدن دلایل محکم ترجیح می دهیم از کنار این نوشته با احتیاط عبور کنیم، اما آنچه برای ما مسلم است اینکه در منطقه شمال و جنوبی کشور ما باور راسخ و محکمی نسبت به خون آشام ها از قدیم وجود داشته است.

در مازندران و گیلان و خصوصا در روستاها و مراکز کشت برنج این افسانه بیشتر دیده می شود. شالیکاران مزارع برنج که گاهی تا ساعتی از شب مشغول کار در مزارع بودند، داستان های زیادی از اینکه مورد حمله موجودی سیاه قرار گرفته اند، تعریف می کنند. با تعقیب این افسانه شاهد کم رنگ شدن آن در مناطق میانی و سردسیر هستیم، اما با رسیدن به نواحی جنوبی به ویژه منطقه خوزستان و مناطق نزدیک تر به مرزهای میان رودان داستان خون آشام ها دوباره قدرت یافته، به باورهای واقعی تبدیل می شود.

جالب اینجاست که در تمامی این داستان ها، هیولای خون آشام به شکل زنانی زیبا و با لباس سیاه یا تیره تصویر شده که قادر به تغییر چهره است. طبق باورها آنها پس از جلب اعتماد قربانی با دندان های تیز خود قربانی خود را از پای انداخته و خون او را می خورند. در بیشتر این افسانه ها، این هیولاهای انسان نما، علاقه بسیاری به خوردن جگر انسان و به ویژه بچه های خردسال دارند.

جن (Jinn)

بدون تردید یکی از شخصیت های همیشگی و پرطرفدار قصه ها و داستان های عامیانه همین گروه جنیان هستند.

به گزارش فراناز، جن در باورهای اسلامی، ادبیات و باورهای عامیانه یک شخصیت دوگانه است. جن از نظر لغوی به معنای پوشیده و از چشم پنهان است و واژه های جنین و مجنون از آن مشتق شده. براساس آیات قرآن و روایات اسلامی خلقت جنیان پیش از انسان و از آتش بدون دود یا «مارج» بوده است. بدن های آنان شفاف، لطیف و نرم است که همین امر به آنها این امکان را می دهد تا تغییر شکل داده و از چشم ها پنهان بمانند و در زمین و آسمان زندگی کنند.

آنان می توانند برخی از آدمیان ضعیف را تحت تاثیر خود قرار دهند که البته این کار تنها با اراده و شعور خود انسان اتفاق خواهدافتاد. در روایات و داستان های اسلامی موارد بسیاری از ارتباط و خدمت این گروه به برخی پیامبران و امامان آمده است. اما در داستان ها و قصه ها و افسانه ها ماجرای جن به گونه ای دیگر پرداخته شده است. در این داستان ها بیشتر جنبه های خرافی مدنظر قرار گرفته و آن اندازه داستان و حکایت و قصه و خرافه در مورد جنیان گفته شده که بررسی و تحقیق جهت دستیابی به حقیقت بسیار مشکل و دشوار شده است.

اعتقاد به وجود جن آن هم از نوع شرور و خبیث که کاری جز اذیت و آزار انسان ها ندارند، باعث شده که این موجودات پا از دنیای قصه بیرون گذاشته و برخی ادعای دیدن و تسخیرشدن توسط آنان و حتی زندگی کردن با آنان را داشته باشند. برخلاف گفته های قرآن، در داستان ها و در باور عامی، معمولان انسان دارای قدی کوتاه با چشمانی مورب و صورتی زشت و بدن های پرمو و مهم تر از همه سمی مانند چهارپایان به جای پا هستند. در این باورهای خرافی جنیان در حمام ها و گورستان ها، جنگل های تاریک، خانه های مخروبه و در بیابان ها و گودال های زیرزمینی زندگی می کنند.

برهمین اساس بوده که مردم هنگام عبور از این مکان ها نام خداوند را به زبان آورده و با عبارتی مانند «از ما بهتران» از آنان یاد می کردند. جن زدگی و تسخیر روح و جسم توسط این موجودات در تمامی جوامع شرق و غرب وجودداشته است. استفاده از طلسمات و جادو و ذکرها و برگزاری برخی آیین ها جهت خارج کردن این موجودات شرور از بدن قربانی یا جلوگیری از ورود آنان به خانه ها، امری متداول و مرسوم بوده است.به گزارش فراناز، براساس این باورهای خرافی بود که مردم در رویارویی با برخی اتفاقات و بیماری های ناشناخته مانند بیماری های ناشی از کم خونی یا صرع آن را نوعی جن زدگی تعبیر می کردند یا با دیدن برخی بناهای قدیمی و خرابه ها یا عبور از کویری ساکت با شن های روان یا گورستان های باستانی با علائم و نشانه های عجیب آنها را محل عبور یا ساخت جنیان تصور می کردند.

از جمله این موارد باید به کویر «ریگ جن» در کویر مرکزی یا قبرستان باستانی روستای «تیس» در چابهار اشاره کرد. همچنین جالب است بدانید که تا پیش از انجام حفاری در تخت جمشید و خارج شدن کل این بنا از زیر خاک، اهالی بومی آنچه از این بنا را که از خاک بیرون مانده بود، ساخت دست جنیان می دانستند و تصاویر منفورش بر دیوارها را نیز تصویر شاه جنیان و ملازمان او می پنداشتند.

غول تک شاخ

دیو برگرفته از واژه اوستایی «دئو» و سانسکریت «دیوا» است. این واژه در اصل به معنی ایزد است و به گروهی از ایزدان آریایی اطلاق می شده است. پس از ظهور زرتشت، بسیاری از ایزدان باستانی تنزل درجه یافته به جایگاه پایین تری نزول کردند. از آن جمله دیوان بودند که در زمره گمراه کنندگان و شیاطین درآمدند.

در اوستا آنها مردمانی باطل و مفسد و تباه هستند. برخی از محققین معتقدند علت اشتهار دیوان مازندران و گیلان از آن سبب است که در زمان تدوین اوستا شاید گروهی از ساکنان این مناطق به ویژه کوه نشینان و مردم ساکن در جنگل ها، حاضر به پذیرش دین اهورایی نشده بودند و به همین دلیل این گروه کافران به نام دیو نامیده شدند. بعدها از طریق داستان ها و روایات شفاهی دیوها به کتاب ها و داستان های حماسی مانند شاهنامه رسیدند و شامل همه موجودات اهریمنی مانند غول ها شدند.