چگونه به کودکان “نه” بگوییم؟

شاید خاص بودن خیلی سخت باشد و شاید هم گاهی اوقات لازم است که یک قدم به عقب برگردید و از خودتان بپرسید که آیا تاکنون در مسیر صحیح قدم برداشته اید یا نه.به گزارش فراناز هیچ رابطه ای و هیچ والدینی و هیچ فرزندی عالی و بی نقص نیستند اما ارتباطی که مبتنی بر من و تو و او باشد مشکلات بیشتری دارد.فرزندان من در چنین الگویی بزرگ شده بودند. من و شوهرم هر دو کار می کردیم گاهی اوقات هم از یکدیگر ایراد می گرفتیم و به عبارتی در برخی موارد با هم توافق نداشتیم.گاهی اوقات ممکن است شما همسر و فرزندتان را از ته دل دوست داشته باشید اما مواقعی هم احساس کنید که فقط این دوست داشتن کافی نیست.مشکلات عموماً از نکات فرعی و بسیار کوچک مانند انتخاب هایی در بزرگ کردن و یا تربیت کردن فرزندان شروع می شود. برای مثال ممکن است یکی از والدین از فرزندش بخواهد که از سنین کودکی در کارهای کوچک شرکت داشته باشد و دیگری بخواهد همه کارها را انجام دهد تا فرزندش هیچ کاری نکند.ممکن است یکی از والدین تمایل داشته باشد که با استفاده از کلام، فرزندش را تنبیه کند و دیگری با استفاده از محروم کردن فرزند از چیزی که مورد علاقه اش است.من خودم والدینی را می شناسم که سعی می کنند با وجود تفاوت ها به ویژه در رفتار با فرزندان به گونه ای رفتار کنند که رضایت یا توافق کلی حاصل شود. متاسفانه رابطه شان تبدیل به نوعی کشمکش شده است.مادر عنوان می کند که پدر بیش از حد دختر را لوس می کند و پدر نیز از تر و خشک کردن مادر در قبال پسر ناراضی است. در این رابطه هر از گاهی بحث و مجادله در می گیرد و دوباره فروکش می کند اما تبدیل به اتفاقی عادی شده است.تمام والدین به شدت به فرزندانشان عشق می ورزند اما در مواردی شرایطی ایجاد می کنند که حاکی از نوعی عدم امنیت و اطمینان خاطر است.در چنین مواردی باید اقدام شود. وقتی ما به عنوان والدین به یکی از فرزندان رسیدگی بیشتری می کنیم بیش از هر چیز حسادت فرزند دیگر را تحریک می کنیم و او فکر خواهد کرد که به اندازه کافی دوست داشتنی نبوده که ما محبت چندانی به وی روا نمی داریم. پس اعتماد به نفس او تضعیف می شود.یکی از نکات کلیدی این است که والدین یکدیگر را همانگونه که هستند بپذیرند و مرتب سعی در کنترل و جهت دادن به رفتار یکدیگر نکنند.برای مثال وقتی یکی از والدین از موضوعی عصبانی است و مشغول انتقال احساسات خود به فرزندش است دیگری نباید به او بگوید «صدایت را پایین بیاور. این موضوع چندان مهم نیست که قابلیت مطرح کردن داشته باشد» زیرا این کار به جای آرامش دادن بیشتر او را برانگیخته و عصبانی خواهد کرد.بهترین کار در موفقیت روابط به ویژه روابط خانوادگی این است که یکدیگر را همانگونه که هستند بپذیریم. وقتی نخواهیم طرف مقابل را تغییر دهیم بهتر می توانیم خود را جای وی گذاشته و او را درک کنیم. حالا در این فضا می توان با آرامش نشست و در مورد مشکلات و موانع با صراحت و روراستی صحبت و گفتگو کرد.البته باید این گفتگوها را نیز در زمان مناسبی انجام داد.در عین حال وقتی همسران تنها هستند بهتر است به این نوع گفتگوها بپردازند؛ زیرا اگر در حضور فرزندان چنین کنند ممکن است موجب احساس نگرانی و اضطراب در آنها شوند.فقط به یاد داشته باشید لحن و صدایتان از حالت دوستانه خارج نشود. وقتی ما می آموزیم که دیگران راهمانگونه که هستند بپذیریم کمترین فایده ای که برایمان دارد این است که فکرمان زودتر آزاد می شود و از آنها کینه به دل نمی گیریم.

 

 

مسایل را با ایشان مطرح می کنیم اما نیازی به قضاوت مداوم نمی بینیم.

 

 

به این ترتیب وقتی احساس بهتری داریم بهتر هم می توانیم منظورمان را منتقل نماییم و طرف مقابل نیز وقتی با حالت پرخاشگری مواجه نشود بهتر نقطه نظرات ما را پذیرفته و راجع به آنها فکر می کند اما چنانچه این پذیرش وجود نداشته باشد همسر یا فرزندانمان در مقابل تغییر داده شدن مقاومت بیشتری می کنند و حالت دفاعی نیز به خود می گیرند.از طرفی وقتی فردی را با تمام ویژگی هایش می پذیریم راحت تر می توانیم به او محبت نماییم و او نیز پاسخ بهتری به واکنش های دوستانه و آرام ما می دهد. البته بسیاری افراد در ابراز کلامی محبت مشکل دارند و با آن راحت نیستند اما حداقل انجام واکنش ها و رفتار حاکی از مهرورزی به داشتن احساس رضایت بیشتر و دلگرمی به زندگی تاثیر بسزایی دارد.سعی کنید اگر مشکلی جدی در رفتار همسرتان با فرزندتان می بینید با دلیل و منطق و در زمان مناسب و جایی که تنها هستید نظرتان را با همسرتان در میان بگذارید و از مقصر و بی اعتنا جلوه دادن او نسبت به مسایل خانوادگی و تربیتی جداً خودداری کنید.بدین ترتیب او احساس احترام و تایید بیشتری از شما می گیرد و بدیهی است که واکنش وی نیز نمی تواند غیر از این باشد. به تدریج روابط بهتر می شوند و می توانید با وجود اختلاف سلیقه ها و علایق به راحتی در کنار یکدیگر زندگی کنید.در عین حال وقتی سعی کنید فردی را همانگونه که هست بپذیرید تمام جوانب او را نیز دوست خواهید داشت و از تفاوت هایی که میانتان هست نیز کمتر ناراحت می شوید. لازم نیست بهترین باشید.همین که بدون قضاوت مداوم و کنترل لحظه به لحظه امور به یکدیگر عشق بورزید و با دیدی کاملاً واقع گرایانه بپذیرید که همانطور که افراد با هم تفاوت دارند با مشکلات گوناگونی هم رو به رو می شوند همه چیز بهتر خواهد شد.حتی در مواردی که می بینید باید پاسخ «نه» به برخی موارد بدهید حتماً این کار را بکنید اما در کمال احترام و آرامش و چنانچه نیاز بود توضیحات بیشتری نیز بدهید.در هر حال باید پذیرفت که تشکیل خانواده و فرزند داشتن نیاز به تعهد دارد و هر تعهدی نیز مسئولیتی به دنبال دارد و اجرای مسئولیت ها همواره با فراز و نشیب هایی متناسب با قابلیت ها و توانایی های افراد همراه است.پس از هیچ کس حتی خودتان توقع بیش از حد نداشته باشید و فقط سعی کنید در هر مورد بهترین کار را انتخاب کرده و انجام دهید و آنچه را در حوزه کنترل شما نیست فقط بپذیرید!

 

 

گردآوری : گروه اینترنتی فراناز