پیامک‌ و متن های زیبای تاسوعا و عاشورای حسینی

پیامک‌ و متن های زیبای تاسوعا و عاشورای حسینی

وقتی حسین علیه السلام به کربلا می رسد، دل کویر به درد می آید و آسمان داغدار می شود.زمین بغض خود را فرو می خورد و فرات بی صدا اشک می ریزد.

نهمین روز محرّم الحرام، تاسوعای حسینی، روز یقین و وفاداری، بر شیعیان جهان تسلیت باد.

السلام علیک یا أباعبدالله

و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا

سلام الله أبدا مابقیت وبقی اللیل والنهار

ولاجعله الله آخر العهد منی لزیارتکم

السلام علی الحسین

و على علی بن الحسین

و على أولاد الحسین

و على أصحاب الحسین

در عزای شه دین کرببلا می لرزد

        نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد

گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش

     کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

سرخی شهادت تو ناپیدا بود

عشق تو اما م کربلا ز یبا بود

تنها سبب زندگی دین قطعاً

پیغام نماز ظهر عاشورا بود

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:حضرت موسى از خداوند درخواست كرد: پروردگارا! برادرم هارون درگذشت، او را بیامرز. خداوند فرمود:اى موسى! اگر درباره آمرزش اوّلین و آخرین انسانها درخواست نمایى، اجابت مى‏كنم مگر قاتل حسین بن على را، پس خودم از قاتلش انتقام مى‏گیرم.(بحارالانوار: ۴۴/۳۰۰)

درس عاشورا درس زندگیست درس خوبی و فلاحت، بندگیست

اگر چه اندک است طول وقوعش هزاران درس داد آن با طلوعش

صدای نوحه باد می آید و خاک کربلا به خون رنگ ترین لحظه هایش نزدیک می شود…

هم «حیّ علی الفّلاح » او خونین بود هم سجده بی سلاح او خونین بود

افسوس که چند ساعتی بعد نماز پیشانی ذوالجناح او خونین بود . . .

و عین

حرف اول عشق است

مثل

حرف اول عاشورا …

عاشورا روز عزای عمومی ملت مظلوم است، روز حماسه و تولد جدید اسلام و مسلمانان است.

(امام خمینی (ره))

حسین، کشته دیروز و رهبر روز است

قیام اوست، که پیوسته نهضت آموز است

گذر کردی به قبرستان کم و بیش

کفن بردند دولتمند و درویش

ولی ارباب عالم بی کفن ماند

مدام این غم به قلبم می زند نیش

تمام زندگی او ، عقیده بود و جهاد

اگر چه مدت جنگ حسین ، یک روز است …

امام باقر علیه السلام:انسان و جنّ و پرنده و درنده در سوگ حسین بن على گریستند تا اشكشان جارى گشت».(كامل الزیارات: ۸۲)

الحق که به ما درس وفا داد حسین

هر چیز که داشت بی‌ ریا داد حسین

یعنی که تأملی کنید ای یاران !

آن هستی خود زکف چرا داد حسین؟

از عاشورای سال ۶۱ هجری قمری، دیگر زمان از عاشورا نگذشته است و همه روزها عاشوراست.

زمان بر امتحان من و تو می‌گردد تا ببیند كه چون صدای هَل مِن ناصرِ امام عشق برخیزد، چه می‌كنیم؟…(شهید سید مرتضی آوینی)

جان فدا کردى به راه مکتب آزادگى جان هر آزاده اى گردد، فدایت یا حسین

کلّ یوم عاشورا

و

کلّ ارض کربلا

عاشورا صحنه‌ای كامل از زندگی اسلامی یك انسان است.

(مقام معظم رهبری)

کربلا لبریز عطر یاس شد

نوبت جانبازی عباس شد

نهمین روز محرّم الحرام، تاسوعای حسینی، روز یقین و وفاداری، بر شیعیان جهان تسلیت باد.

امــام صابــران بـودم، خمیدم جدا از شاخه شد یـاس امیدم

چو دست از جسم عباسم جدا شد سـر خود را به روی نیزه دیدم

آغاز عطشناک نهضت حسینی و خط سرخ عاشورا با واژه های تاسوعا به حقیقت پیوست …

عباس لوای هفت افراشته است وین راز به خون خویش بنگاشته است

او پرچم انقلاب عاشورا را با دست بریده اش بپا داشته است

تاسوعای حسینی، روز پای مردی و وفاداری پیروان امام حسین علیه السلام بر تمامی عاشقان تسلیت باد.

آموخته ایم از تو وفاداری را

خون تو نوشت معنی یاری را

ای کاش که آب کربلا می آموخت

آن روز زچشمت آبرو داری را …

امام صادق علیه السلام:

خداوند در برابر شهادت حسین، امامت را در نسلش و شفاء را در خاكش و استجابت دعا را در كنار مزارش قرار داد.(بحارالانوار: ۴۴/۲۲۱)

ایمان و وفا سایه ی بالای تو بود ایثار علی نقش به سیمای تو بود

گر لب نزدی به اب دریا عباس دریای ادب میان لبهای تو بود

با خدا عباس وقتی دست داد

هر دو دست خویش را از دست داد

تاسوعا می بالد به خود به خاطر نازنینی که او را در این روز یاد می کنند.

تاسوعا فخر می فروشد به ایام برای هم نشینی اش با نام عباس علیه السلام…

دامن علقمه و باغ گل یاس یکی است

قمر هاشمیان بین همه ناس یکی است

سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب

نام زیبای اباصالح و عباس یکی است

 عباس یعنی ذکر طوفانی مهدی

عباس آوای غزل خوانی مهدی

درک محرم کرده ای دانی چه گویم

عباس یعنی اوج مهمانی مهدی

 مفهوم بلند آفتابى عباس
از گریه ی کودکان کبابى عباس
از تشنگی ات فرات دلخون گردید
والله که آبروى آبى عباس
التماس دعا

بسیار گریست تا کی بی تاب شد آب
خون ریخت ز دیدگان خوناب شد آب
از شدت تشنه کامی ات ای سقّا
آن روز ز شرم روی تو آب شد آب . . .

افراشت به کوی عشق، پرچم، عباس
در عشق، فشرده پایِ محکم، عباس
بی آب، از او گلشنِ دین شد سیراب
بی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس